تفاوت بین توکن و کوین

فرق توکن و سکه

در تعریف، سکه یا ارز دیجیتال، دارایی یا سرمایه بومی بلاک چین خودش است. مانند بیت کوین، لایت کوین یا اتر. هر کدام از این ارزها بر روی بلاک چین خود وجود دارند. به عبارتی روشن تر:

بیت کوین بر روی بلاک چین بیت کوین عمل می کند.
اتر بر روی بلاک چین اتریوم کار و عمل می کند.
نئو بر روی بلاک چین نئو عمل می کند.

تراکنش های ارزهای دیجیتال می تواند از شخصی به شخص دیگر انجام شود. اما همانطور که می دانیم ارزی به صورت فیزیکی در زمان دریافت و انتقال جابجا نمی شود. تمام ارزها یا سکه ها به صورت اطلاعاتی در یک پایگاه داده جهانی عظیم وجود دارند. این پایگاه داده ها یا بلاک چین، تمام تراکنش ها را پیگیری می کند. بررسی و تایید تراکنش ها توسط کامپیوترهایی در سراسر جهان انجام می شود.

ارزها در چه مواردی استفاده می شوند؟

ارزهای دیجیتال معمولا به همان شیوه ای استفاده می شوند که یک ارز فیات یا فیزیکی استفاده می شود. یعنی به عنوان پول. شما می توانید ارزهایی مثل بیت کوین، لایت کوین و مونرو را در اصطلاحا کیف پول خود نگهداری کنید. اغلب آنها صرفا به عنوان پول استفاده می شوند. این ارزها مانند پول نقد برای موارد زیر استفاده می شوند:

می توانید با استفاده از آنها پول خود را جابجا کنید. در واقع می توانید برابر با ارزشی که دارند پول بدهید یا دریافت کنید.
به عنوان سرمایه ای برای ذخیره استفاده می شود. می توانید آنها را نگهداری کنید و بعد آن را با کالایی مفید مبادله نمایید.
به عنوان واحدی برای خرید. می توانید با استفاده از آنها کالا یا خدماتی را خرید کنید.
خب بیایید از بیت کوین به عنوان مثالی برای درک بیشتر موارد فوق استفاده کنیم:

بیت کوین می تواند جهت خرید و دریافت کالاها یا خدمات در سراسر فضای اینترنت و یا حتی در برخی نقاط، در دنیای واقعی مورد استفاده قرار بگیرد.
می توانید بیت کوین را برای مدتی طولانی نگه دارید، بدون این که اتفاقی برای آن بیافتد. پس از مدتی می توانید برای تهیه چیزی مفید و ارزشمند، با ارزشی برابر با بیت کوین، آن را مبادله کنید.
چیزهایی که قصد خرید آنها را دارید می توانید بر حسب بیت کوین قیمت گذاری کنید.
به غیر از استفاده به عنوان پول، بیت کوین معمولا استفاده دیگری ندارد. با این حال برخی از ارزها یا سکه های دیجیتال مانند اتریوم، نئو و دش دارای فواید بیشتری به جز استفاده به عنوان پول هستند. از جمله:

اتر برای انجام مبادلات در شبکه اتریوم استفاده می شود. توکن ها را می توان بر روی اتریوم ساخت. اما اتر هنوز برای ارسال یک توکن مورد نیاز است. اتر هزینه استخراج را بر عهده دارد(این هزینه به کامپیوترهایی که تراکنش ها را در شبکه اتریوم تایید می‌کنند، پرداخت می شود).
نئو برای کسب سود در کیف پول مورد استفاده قرار می گیرد. این سود به عنوان GAS شناخته می شود. توکن ها مانند اتریوم بر روی نئو ساخته می شوند. هنگام ارسال یک توکن در شبکه نئو، لازم است به عنوان کارمزد تراکنش، GAS پرداخت شود. درست مانند اتر که برای کارمزد اتریوم استفاده می شود.

در مورد دش نیز داشتن مقدار کافی دش، به کاربران اجازه می دهد تا در تصمیم گیری های مهم در شبکه دش، بتوانند رای دهند. اگر پیشنهادی برای ارتقاء شبکه دش داده شود، افرادی که دارای مقدار کافی دش هستند، می توانند در مورد این که این ارتقاء انجام شود یا خیر، تصمیم بگیرند. این حق رای به دارندگان دش اجازه می دهد تا در مورد چگونگی تکامل پروژه تصمیم بگیرند.
نکته: سود رمزنگاری، ارز یا توکنی است که به نگهدارنده یک سرمایه پاداش داده می‌شود. یک مثال خوب برای این مورد GAS نئو است. این سود به کاربرانی پرداخت می شود که ارزهای خود را در کیف پول نگه می دارند و به این ترتیب امنیت شبکه را تضمین می کنند. به دارندگان برای انجام این کار GAS پرداخت می شود. این مورد تنها در بلاک چین هایی که از اثبات سهام استفاده می کنند در دسترس است.

نمونه ای از ارزها

تمام دارایی های دیجیتال با ارزش بازار بزرگ و عظیم، امروزه به عنوان ارز رمزنگاری تعریف می شوند. با این حال تمام ارزها دارای ارزش بازار بزرگ نیستند. می توانید لیست کامل ارزهای رمزنگاری را از طریق سایت کوین سرا ملاحظه نمایید.

توکن چیست؟

توکن ها اغلب ارز دیجیتال نامیده می شوند. اما این درست نیست. تفاوت عمده ای بین این دو وجود دارد.

توکن ها بر روی بلاک چین های موجود ایجاد می شوند. در حقیقت به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، رایج ترین پلتفرم توکن، بلاک چین اتریوم است. توکن های ساخته شده بر روی پلتفرم اتریوم به نام ERC-20 شناخته می شوند.

پلتفرم هایی دیگری مانند نئو، ویوز، لیسک و استراتیس نیز وجود دارند. با این حال همانطور که گفته شد توکن های پلتفرم اتریوم به نام ERC-20 شناخته می شوند و توکن های نئو به نام توکن های NEP-5 معروف هستند. هر کس می تواند توکن سفارشی خود را بر روی یکی از این پلتفرم ها بسازد.

توکن ها چطور ایجاد می شوند؟

در حقیقت این یک قابلیت فوق العاده و شگفت انگیز است. استفاده از آن برای افراد تازه کار توصیه نمی شود. اما برای کسی که در برنامه نویسی با تجربه است، درک آن زیاد طول نمی کشد. با این حال برای این کار نیاز است که توسعه دهنده از ارزهای بومی بلاک چین برای ایجاد توکن استفاده کند.

برای مثال، اگر قرار است توکن بر روی شبکه اتریوم ساخته شود، نیاز است که توسعه دهنده مقداری اتر به استخراج کنندگان شبکه، جهت تایید تراکنش های توکن بپردازد.

مهم این است که به خاطر داشته باشید که این کارمزد برای تمام تراکنش های توکن، و نه فقط برای ایجاد آن، باید در یک بلاک چین پرداخت شود. بنابراین هر برنامه ای که بر روی اتریوم ساخته شود، باید از ارز اتر برای انتقال توکن ها بین کاربران و نیز بین برنامه و کاربر استفاده کند.

به همین دلیل لازم است کارمزد برای انجام تراکنش ها و به دلیل ایجاد امنیت در شبکه، پرداخت شود.

هدف آنها

اغلب توکن ها برای استفاده در برنامه های غیرمتمرکز یا dApps استفاده می شوند. پس از این که توسعه دهندگان توکن خود را ایجاد کردند، می توانند در مورد این که چه تعداد توکن می خواهند ایجاد کنند و این توکن ها به کجا ارسال خواهند شد، تصمیم می گیرند. در این نقطه آنها باید ارز رمزنگاری بومی بلاک چین بیشتری را پرداخت کنند.

پس از ایجاد، توکن ها اغلب برای فعال کردن ویژگی های برنامه کاربردی طراحی شده استفاده می شوند.

برای مثال موزیک کوین، توکنی است که به کاربر اجازه می دهد تا به ویژگی های مختلف پلتفرم موزیک کوین دسترسی داشته باشد. این ویژگی ها می تواند تماشای یک ویدئو یا شنیدن یک آهنگ باشد.

صرافی بایننس نیز دارای توکن مخصوص خود است. هنگامی که کاربران از توکن بایننس(BNB) استفاده می کنند، کارمزد پرداختی آنها تا ۵۰ درصد کاهش می یابد.

برخی توکن ها برای اهدافی کاملا متفاوت ایجاد می شوند. مثلا برای ارائه یک چیز فیزیکی. مثلا می خواهید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. مسلما نمی توانید به صورت فیزیکی خانه خود را در قرارداد هوشمند قرار دهید. بنابراین می توانید از یک توکن تفاوت بین توکن و کوین برای ارائه خانه خود استفاده کنید.

یک نمونه خوب از این نوع توکن ها، وی پاور(WPR) است. این توکن برای ارائه برق است. پروژه برنامه کاربردی وی پاور کاربران را قادر می سازد تا با استفاده از قراردادهای هوشمند، برق را بر روی شبکه بلاک چین خرید و فروش کنند. توکن آن مقدار مشخصی از انرژی برق را نشان می دهد.

بزرگترین مزیت ایجاد توکن

از آنجا که توسعه دهنده برنامه و توکن مجبور نیست بلاک چین خود را ایجاد کند، در صرف زمان و منابع صرفه جویی می کند. آنها می توانند از ویژگی های ارز رمزنگاری برنامه خود استفاده کنند، در حالی که از امنیت بلاک چین بومی سود می برند.

زمان تنها چیزی نیست که این توسعه دهندگان در آن صرفه جویی می کنند. اگر آنها به جای توکن و برنامه های خود، بلاک چین خود را داشته باشند، لازم است استخراج کنندگانی را برای بررسی و تایید تراکنش های خود پیدا کنند.

پیدا کردن استخراج کنندگان زیاد برای ایجاد یک بلاک چین قوی در برابر حملات، زمان بر خواهد بود. این باعث می شود که بهره جستن از یک بلاک چین مشترک برای استفاده از چندین برنامه کاربردی، بسیار کاراتر از هزاران بلاک چین ضعیف و اغلب متمرکز باشد.

ایجاد یک بلاک چین جدا فرایندی بسیار طولانی تر و گران تر است.

نگاهی به نحوه کار توکن ها

توکن ها برای ارتباط با برنامه های غیرمتمرکز که بر روی بلاک چین های متفاوت ساخته شده اند، مورد استفاده قرار می گیرند. یک مثال خوب برای این مورد سیویک(Civic) است. Civic از توکنی به نام CVC استفاده می کند.

برنامه کاربردی آنها از شناسه های رمزنگاری شده بر روی بلاک چین اتریوم استفاده می کند. هدف آن ارائه یک روش ارزان تر، قابل اعتماد و کارآمد برای بررسی و شناسایی هویت است. بیایید نحوه کار آن را بررسی کنیم.

اگر بخواهید تعطیلات خود را به خارج از کشور سفر کنید، لازم است در مسیر و در بسیاری از مناطق هویت شما بررسی شود. اولین جا فرودگاه است. اگر شرکت هواپیمایی از سیویک پشتیبانی کند، آنها می توانند با درج کد QR شما، اطلاعات شما را درخواست کنند.

با استفاده از برنامه کاربردی سیویک می توانید جزئیات اطلاعات خود را مستقیما از طریق تلفن همراه خود، برای شرکت ارسال کنید. اطلاعات بر روی تلفن شما ذخیره شده است. اما این اطلاعات به صورت پنهان و رمزگذاری شده است. این امر مانع از سرقت اطلاعات شما خواهد شد. یک اثر انگشت و یا اسکن عنبیه می تواند ثابت کند که شما مالک اطلاعات دریافت شده هستید.

می توانید از همین دستگاه در طول مسیر و در نقاط مختلف(فرودگاه، هتل و غیره) استفاده کنید. در هر شرکت یا سازمانی که از تایید هویت دیجیتالی استفاده می کند، می تواند با استفاده از بلاک چین داده ها را بررسی کند.

توکن CVC برای انجام مبادلات در این سرویس مربوط به تایید هویت، استفاده می شود. این توکن به منظور تایید IDها، برای انجام بررسی شناسایی مشتری استفاده می شود. پس از پرداخت، اطلاعات در پایگاه داده های بلاک چین ذخیره می شود.

گاهی CVC به صورت پاداش و جایزه برای کاربر ارسال می شود. این یک سیاست تشویقی برای خرید CVC است. زیرا شرکت هایی که نیاز به تایید اسنادشان دارند، در نهایت باید توکن های بیشتری از کاربران بخرند. این ایجاد یک فرایند اقتصادی است که هر کس برای شرکت در آن پاداش می گیرد.

همانطور که می بینید توکن CVC کارایی بیشتری غیر از پول بودن دارد. پلتفرم Civic همچنین تنها توکن CVC را پذیرش می کند و بیت کوین، اتریوم یا نئو را برای استفاده از خدمات خود قبول نخواهد کرد. البته انجام هر تراکنش نیاز به پرداخت مقداری اتر دارد، زیرا بر روی بلاک چین اتریوم ساخته شده است.

توکن امنیتی، توکن برابر یا توکن سودمند

در نهایت در بررسی و تعریف توکن بیایید به چند نوع از توکن ها نگاهی بیاندازیم. آنها با عنوان توکن های تضمینی یا سرمایه ای، توکن های پرداختی، توکن های برابر و توکن های سودمند شناخته می شوند. در فوریه ۲۰۱۸ تنظیم کننده های مالی سوئیس، FINMA، دستورالعمل هایی را تنظیم کردند که توکن های امنیتی یا سرمایه ای، سودمند و توکن های پرداخت را تعریف می کند. این کار برای کمک به کار آنها جهت این که چطور با توکن های مختلف از نظر قانونی باید رفتار کنند، انجام شد:

توکن های وثیقه ای: اغلب توکن های ارائه شده در ارائه اولیه سکه(ICO)، توکن های وثیقه ای هستند. شخصی که این توکن ها را خریداری می کند، این سرمایه گذاری را به امید کسب سود انجام می دهد. طبق قوانین سوئیس، رفتار آنها مشابه اوراق بهادار سنتی است.
توکن های برابر: اگر یک توکن به عنوان سهام یک شرکت یا ارزشی برابر با ارزش سهام آن شرکت ارائه شود، به آن توکن همتا یا برابر گفته می شود. با این حال شرکت های کمی این کار را انجام داده اند. زیرا قوانین زیادی در مورد راهنمایی که این دقیقا چگونه کار می کند و چه چیز است، وجود ندارد.
توکن سودمند یا کارا: این نوع توکن، توکن کاربردی نیز نامیده می شود. این نوع توکن ها برای تامین دسترسی به محصولات یا خدمات مورد استفاده قرار می گیرد. این نوع توکن ها نیز نادر هستند. زیرا اغلب توکن ها به علت عرضه محدود خود ارزش پیدا می کنند.
توکن های پرداختی: توکن های پرداختی صرفا برای پرداخت جهت دریافت کالاها و خدمات ارائه می شوند.
هنگام طبقه بندی کردن انواع توکن ها، FINMA به این نکته نیز دقت داشت که کدام توکن ها می توانند در بیش از یک گروه قرار گیرند.

این احتمال وجود دارد که تنظیم کننده های قوانین مالی دیگر، تعاریف کمی متفاوت را ارائه داده و دسته بندی بیشتری را داشته باشند. ICOها و توکن ها هنوز مفاهیم و ایده های جدیدی هستند.

نتیجه گیری

حالا شما معنای ارز رمزنگاری و توکن دیجیتال را درک می کنید. حالا باید تعریف ساده ارز و توکن را بدانید. ارزهای رمزنگاری در واقع ارز بومی و متعلق به بلاک چین خود هستند. اما توکن ها بر روی بلاک چین دیگری ساخته می شوند.

همچنین رایج ترین کاربردها را برای هر دو می دانید. ارزهای دیجیتال اغلب به عنوان پول مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال برخی از ارزها دارای کاربردهای دیگری نیز هستند. این استفاده ها شامل سوخت برنامه های کاربردی، استفاده برای تایید تراکنش ها در یک شبکه یا استفاده به عنوان سوخت در قراردادهای هوشمند و تراکنش های توکن است.

در عین حال توکن اهداف دیگری را دنبال می کند. اگر توکن ها برای استفاده در یک برنامه کاربردی غیرمتمرکز ایجاد شده باشند، کاربردشان بستگی به اهداف برنامه خواهد داشت. در برخی موارد به عنوان حق رای استفاده می شوند. در موارد دیگر برای انجام تراکنش ها در برنامه کاربردی استفاده می شود. برخی از آنها نیز به عنوان پاداش به کاربران برای دادن تخفیف داده می شود(مثل بایننس کوین).

تفاوت کوین و توکن در بازار ارز دیجیتال چیست؟

تفاوت کوین و توکن در بازار ارز دیجیتال چیست؟ ارزهای دیجیتالی که در بازار کریپتوکارنسی معرفی شده‌اند هرکدام بر اساس ساختاری که دارند در دسته‌بندی «توکن» یا «کوین» قرار می‌گیرند.

تا کنون فکر می‌کردیم که تفاوتی میان ارزها وجود ندارد و همه آنها یک پول دیجیتال هستند و با سرمایه‌گذاری در آن‌ها می‌توانیم سود کنیم. اما این خیال با واقعیت فاصله دارد. قبل از ورود باید این بازار را به خوبی بشناسیم و در رمزارزهای مطمئن سرمایه‌گذاری کنیم.

در دنیای کریپتو اصطلاحات زیادی وجود دارد که به‌عنوان یک فعال در این بازار باید با آنها آشنا باشیم. یکی از این اصطلاحات مهم توکن و کوین است. توکن به ارزهایی دیجیتالی گفته می‌شود که بلاک‌چین مستقل ندارند و به ارزهایی که بلاک‌چین مخصوص خود را دارند، کوین گفته می‌شود. این یک تعریف کلی و ساده از دسته‌بندی ارزهای دیجیتال در بازار است. اگر این تعریف برای شما نامفهوم است و به مطالب گسترده‌تری نیاز دارید، نگران نباشید و این مقاله را تا انتها دنبال کنید. این مطلب از بلاگ را به «بررسی تفاوت‌ کوین و توکن در ارزهای دیجیتال» اختصاص داده‌ایم. همچنین در طی یک مقایسه بررسی می‌کنیم که سرمایه‌گذاری در توکن بهتر است و یا کوین؟ برای اطلاعات بیشتر نیز می توانید اینجا را کلیک کنید.

کوین چیست؟

کوین «Coin» به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که با استفاده از تکنیک‌های رمزنگاری ساخته شده‌اند و ارزش را در طول زمان ذخیره می‌کنند. در واقع کوین معادل دیجیتالی پول تفاوت بین توکن و کوین است و بیت‌کوین محبوب‌ترین نمونه آن است. این رمز ارزها بلاک‌چین مستقل و پایدار خودشان را دارند که مهم‌ترین تفاوت اصلی کوین و توکن نیز همین است. کوین‌ها از پایه و صفر راه‌اندازی می‌شوند، مانند اینکه برای سیستم شخصی ما از پایه یک سیستم‌عامل نوشته شده باشد.

بلاک‌چین یک نوع سیستم ثبت اطلاعات و گزارش است. این مفهوم اولین‌بار با پیدایش پادشاه ارزهای دیجیتال به وجود آمد و از این راهکار برای ذخیره اطلاعات و دارایی کاربران بهره گرفته می‌شود. تفاوت بلاک‌چین با سیستم‌های دیگر در این است که اطلاعات ذخیره شده روی این نوع سیستم میان همه اعضا شبکه به اشتراک گذاشته می‌شود. با استفاده از رمزنگاری و توزیع داده‌ها، امکان حذف، دست‌کاری و هک اطلاعات ثبت شده از بین می‌رود.

بلاک‌چین‌‌ها باهدف خاصی طراحی می‌شود، برای مثال بیت‌کوین بلاک‌چین اختصاصی خود را دارد و یک رمزارز برای ذخیره ارزش به شمار می‌رود که قصد دارد در برابر متمرکز بودن بانک‌ها مقاومت کند. پروژه‌های کوین معمولاً از فناوری‌های قبلی سایر رمزارزها الهام می‌گیرند و برای راه‌اندازی از ابتدا طراحی می‌شوند. بلاک‌چین اتریوم نیز با همین ایده شکل گرفت. خالق اتریوم «ویتالیک بوترین» با بررسی بیت‌کوین و درنظرگرفتن ضعف‌های آن، رمزارز اتریوم را طراحی کرد که خیلی سریع‌تر و بهتر از بیت‌کوین است. بیت‌کوین، اتریوم، ریپل، لایت‌کوین، بیت کوین کش، کاردانو و صدها ارز دیگر که بلاک‌چین مستقل خود را دارند در دسته‌بندی کوین‌ ها قرار می‌گیرند.

کاربرد کوین چیست؟

از کوین‌ ها معمولاً به‌عنوان یک پول واقعی استفاده می‌شود. در واقع این ارزهای دیجیتال هدفی فراتر از کارکرد یک پول دیجیتالی ندارند. از موارد استفاده کوین‌ها می‌توان به تفاوت بین توکن و کوین انتقال پول، یک ذخیره ارزش و یا یک واحد که می‌توان بر اساس آن قیمت‌گذاری کرد، اشاره کرد. برای مثال، از ارز بیت‌کوین می‌توانیم برای پرداخت کالا و خدمات استفاده کنیم. با خرید و نگه‌داری این رمزارز می‌توانیم ارزش سرمایه خود را در طولانی‌مدت نه‌تنها حفظ کنیم، بلکه آن را افزایش دهیم. برخی از کوین‌ ها مانند بیت‌کوین هیچ استفاده دیگری به جز پولی ندارند. اما اتریوم چیزی فراتر از یک ارز دیجیتال است. اتریوم «ETH» برای انجام معاملات به‌عنوان سوخت تراکنش در شبکه Ethereum استفاده می‌شود. بر روی این شبکه می‌توانیم توکن ایجاد کنیم و برای ارسال یک توکن می‌توانیم از اتر استفاده کنیم که هزینه‌های ماینینگ را فراهم کند.

توکن چیست؟

توکن (Token) به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که بلاک‌چین مستقل خود را ندارند و از بستر بلاک‌چین‌های دیگر استفاده می‌کنند؛ بنابراین در دنیای کریپتو تنها چیزی که کوین و توکن را از یکدیگر متمایز می‌کند، داشتن و نداشتن بلاک‌چین اختصاصی است.

در حقیقت توکن استفاده منحصربه‌فرد از یک پلتفرم قرارداد هوشمند مانند بلاک‌چین اتریوم است. پلتفرم‌های قرارداد هوشمند بستری را برای کاربران به وجود می‌آورند که توکن‌هایی را که از مشتقات بلاک‌چین اصلی هستند، ایجاد و مدیریت کنند. برای ایجاد یک توکن حتماً نیاز نیست که کدنویسی را از صفر شروع کنیم بلکه کافی است از یک قرارداد هوشمند مانند اتریوم برای ایجاد آن استفاده کنیم. همین شیوه ساخت از برجسته‌ترین تفاوت کوین و توکن در بازار ارز دیجیتال است. از بزرگ‌ترین توکن ‌های بازار کریپتو می‌توانیم به تتر، چین لینک، دای (Dai) و بت (BAT) اشاره کنیم. برای این‌که متوجه شویم یک ارز دیجیتال توکن است و یا کوین می‌توانیم به صفحه اختصاصی آن در سایت کوین مارکت کپ مراجعه کنیم.

پروژه‌های توکن بخش زیادی از بازار کریپتوکارنسی را در اختیار گرفته‌اند. سودمندی این پروژه‌ها در این است که برای اکوسیستم و پلتفرم اصلی نیز درآمدزایی می‌کنند. یعنی کارمزد هر تراکنش یک توکن، با رمزارز بومی بلاک‌چین که روی آن ساخته شده‌اند پرداخت می‌شود. برای مثال، ارز دیجیتال دای (Dai) که بر بستر « ERC20» است، برای انجام هر تراکنش از کاربران رمز اتر به‌عنوان کارمزد دریافت می‌کند.

توکن ها چگونه ساخته میشوند؟

روی بستر هر پلتفرم بلاک‌چینی که از قرارداد هوشمند و زبان برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده می‌کند، می‌توانیم توکن جدید را ایجاد کنیم. در حال حاضر 80% توکن‌های بازار بر بستر اتریوم ساخته شده‌اند و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس و کازماس قرار دارند.

در ابتدا توسعه دهندگان برای ایجاد یک توکن با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم بلاک‌چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد می‌کنند. سپس با استفاده از ابزارهای موجود، آن را در بلاک‌چین پیاده‌سازی می‌کنند. برای مثال زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی آن برای ایجاد توکن ERC-20 نام دارد. توسعه‌دهندگانی که قصد ایجاد توکن جدید دارند باید از این مبنا برای ساخت استفاده کنند.

برای ساخت توکن جدید کمتر از یک ساعت وقت نیاز است و با پرداخت هزینه بسیار کمی انجام می‌شود. اما صرفاً ایجاد یک توکن مبنی بر ارزشمندی آن نیست. آسان بودن مراحل ساخت یک توکن، بستری را برای کلاهبرداران فراهم کرده است. برخی از افراد سعی می‌کنند توکن‌هایی که هیچ ارزشی ندارند را در قبال پول‌های واقعی مبادله کنند. بدون اغراق می‌توان گفت که بیش از 90% توکن‌های بازار کاربرد خاصی ندارند و به دنبال خالی کردن جیب‌های کاربران هستند.

انواع توکن بر اساس کاربردها

کوین‌ها به طور معمول یک واسطه‌ای برای پرداخت هستند. برای مثال ارز بیت‌کوین فقط به‌عنوان یک ارز دیجیتال که ارزشمند است شناخته می‌شود. در مقابل، توکن‌های موفق هرکدام با یک هدف و کاربرد مهم خلق می‌شوند. برای نمونه، توکن تتر که پشتوانه آن یک دلار آمریکا است، باهدف حفظ ارزش سرمایه فعالان در برابر نوسانات بازار به وجود آمده است. توکن‌هایی که خدمات خوبی ارائه می‌دهند و با حضور خود می‌توانند یک نیاز را رفع کنند شانس بیشتری برای دیده‌شدن و جذب سرمایه دارند. توکن‌ها را از نظر نوع می‌توان به چندین دسته متفاوت تقسیم کرد. این دسته‌بندی صرفاً برای راحت‌تر کردن فهم روش کار آن‌ها است و ممکن است یک توکن در دودسته بندی قرار بگیرد.

• توکن کاربردی (Utility tokens)

بیشتر توکن‌های موجود در بازار کریپتوکارنسی در این دسته‌بندی قرار می‌گیرند. حتی ارزهایی که هدف خاصی از توسعه آنها وجود ندارد نیز در این دسته جایی می‌گیرند. کاربردی بودن به معنی این است که از آنها برای مورد خاصی مانند پرداخت هزینه‌های یک شبکه استفاده می‌شود. برای مثال، ما از توکن لینک (LINK) برای پرداخت هزینه‌ها در شبکه چین لینک استفاده می‌کنیم. خود اتریوم را می‌توانیم یک ارز دیجیتالی کاربردی برای پرداخت هزینه‌ها در نظر بگیریم.

• توکن امنیتی (Security token)

یکی دیگر از دسته‌بندی انواع توکن‌های ارز دیجیتال، توکن امنیتی یا توکن اوراق بهادار است. این توکن‌ها در حقیقت سهمی از یک دارایی را به خریدار اطلاق می‌نمایند. کاربرد آن دقیقاً مانند اوراق بهادار در بازار واقعی است. با خرید هر توکن اوراق بهادار ما مالک بخشی از کل شرکت عرضه‌کننده این توکن‌ها می‌شویم. از این نوع توکن‌ها بیشتر برای سرمایه‌گذاری بلندمدت استفاده می‌شود زیرا در کوتاه‌مدت خیلی سودده نیستند.

• توکن معاملاتی (Transactional Token)

توکن‌های معاملاتی بسیار رایج هستند و اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند. این ارزها برای خریدوفروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌هایی مانند دای (Dai) یا تفاوت بین توکن و کوین تتر از جمله این توکن‌ها هستند. این نوع ارزها دارای پشتوانه فیزیکی مانند دلار آمریکا هستند.

• توکن حاکمیتی Governance Token

توکن‌های حاکمیتی به‌عنوان برگ رای نیز شناخته می‌شوند. در واقع داشتن این رمز ارزها باعث می‌شود تا بتوانیم در تصمیمات کلان شرکت توسعه‌دهنده آن توکن، حق رأی و تصمیم‌گیری داشته باشیم. از این فرآیند ممکن است در آینده نیز برای رأی‌گیری واقعی استفاده کنیم. معروف‌ترین توکن حاکمیتی رمزارز یونی سوآپ (Uniswap) توکن بومی صرافی غیرمتمرکز یونی سوآپ است که با همین هدف ساخته شده‌است. برخی از این توکن‌ها در دسته توکن‌های کاربردی نیز قرار می‌گیرند زیرا صرافی‌های غیرمتمرکز از این دسته از توکن‌ها بیشتر استفاده می‌کنند.

• توکن مثلی و غیرمثلی

توکن‌ها در میان تمام ارزهای دیجیتال، در ابتدا به دودسته کلی مثلی (Fungible) و غیرمثلی (Non-fungible) تقسیم می‌شوند. به‌طورکلی در اقتصاد یک دارایی یا پول زمانی مثلی یا تعویض‌پذیر به شمار می‌رود که واحدهای آن با یکدیگر قابل تعویض باشند. نمی‌توانیم هیچ‌کدام را از دیگری باارزش‌تر و یا کم‌ارزش‌تر بدانیم. برای مثال، بیت‌کوین، دلار و ریال یک دارایی مثلی هستند. یک اسکناس 50.000 هزارتومانی با یک اسکناس 50.000 هزارتومانی دیگر از نظر ارزش کاملاً با هم برابر هستند و می‌توانیم آنها را با هم تعویض کنیم.

در مقابل دارایی‌های مثلی، چیزهای غیرمثلی وجود دارد به‌طورکلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیرمثلی است. تا به اینجا با مفهوم مثلی و غیرمثلی آشنا شدیم حالا به سراغ تعریف توکن غیرمثلی می‌رویم. یک توکن غیرمثلی یا nft، یک دارایی دیجیتالی کمیاب و منحصربه‌فرد است که روی بستر بلاک‌چین ذخیره می‌شود. آثار هنری دیجیتالی، آیتم‌های بازی کامپیوتر و اقلام کلکسیونی از انواع توکن‌های غیرمثلی هستند.

تفاوت بین توکن و کوین، ارز دیجیتال و ارز مجازی

اولین سوالی که در ورود به حوزه ارز دیجیتال شاید از خوب دپرسید این است که: آیا تفاوتی بین توکن، کوین، ارز دیجیتال و ارز مجازی وجود دارد؟ به عنوان پاسخ کوتاه باید بگوییم که بله وجود دارد.

مشخصاً تفاوتی بین همه ی آن ها چه بزرگترین و چه کوچکترینشان است. برای مثال، هنگامی که JP Morgan Chase، کوین JPM خود را وارد عرصه کرد، آنرا به عنوان “کوین دیجیتال” معرفی کرد در حالی که لیبرا سابق (Diem) فیسبوک آنرا به عنوان “ارز دیجیتال خالص” معرفی کرده بود که از قضا می‌تواند پاسخ بخشی از سوال اینکه چرا قانونگذاران در سراسر جهان مورد دوم را پذیرفته اند و در این مورد پیش رفته اند، باشد.

با این وجود اگرچه هردو کوین JPM و Libera در طراحی متفاوت هستند، کارشناسان غیرمتمرکزسازی سریعاً آن ها را به عنوان ارزهای رمزنگاری شده، پول مجازی، ارز دیجیتال رد کردند. اساساً به این دلیل که توسط شرکت های بزرگ اداره می‌شوند بنابراین متمرکز هستند. متأسفانه این کار به همین سادگی نیست. اگرچه متمرکزسازی یک ایدئولوژی اصلی در پشت ارزهای دیجیتال است، حداقل برخی از آن ها را می‌توان متمرکز کرد.

پس ارز رمزنگاری شده یک ارز مجازی یا دیجیتال است (توضیحات کامل در ادامه ی این مقاله مورد بحث قرار خواهد گرفت) که با رمزنگاری قوی ساخته شده است و آن را بسیار امن و غیرقابل تغییر می‌کند. بیشتر ارزهای دیجیتال بر پایه ی فناوری بلاک چین هستند که در دفتری توزیع شده که توسط یک شبکه ی غیرمتمرکز رایانه اداره می‌شود. با این حال ارزهای دیجیتال بدون بلاک چین از نظر فنی امکان پذیرند. در حقیقت Digicash، یکی از اولین اشکال پرداخت الکترونیکی رمزنگاری که در اوایل دهه ۱۹۹۰ وارد عرصه شد، بلاک چین نداشت.

برای پیچیده تر کردن کارها، زیر مجموعه هایی در ارزهای دیجیتال معمولی، مدرن (مبتنی بر بلاکچین) نیز وجود دارد. به عنوان مثال، NEO یک کوین است، در حالی که بایننس کوین (BNB) در واقع یک توکن است. همانطور که اکنون مشاهده می‌کنید، در فضای تفاوت بین توکن و کوین رمزنگاری پیرامون این اصطلاحات سردرگمی های زیادی وجود دارد و این مقاله سعی در اصلاح این موارد و سردرگمی هاست.

کوین چیست؟

کوین‌ها بر روی بستر blockchain مختص خود هستند.

بیت کوین، مونرو (XMR)، اتریوم (ETH) همگی مثال هایی از ارزهای دیجیتال “کوین” هستند. در چه چیزهایی مشترک هستند؟ همه ی آن ها بر روی دفتر مستقل خودشان هستد. بیت کوین (BTC) با بلاکچین اصلی بیت کوین کار می‌کند، اتردر بلاکچین اتریوم استفاده می‌شود، XMR در بلاکچین Monero وجود دارد و همه ی آنها ممکن است ارسال، دریافت یا استخراج شوند.

بر اساس نام آنها، کوین ها دارای ویژگی های مشابه پول هستند.آنها قابل لمس، تقسیم، قابل حمل و از نظر عرضه محدود هستند. بنابراین، به طور معمول، کوین های ارز دیجیتال دقیقاً مانند پول نقد فیزیکی مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای پرداخت هزینه ها استثناهایی وجود دارد، اگرچه اتر تمام ویژگی های یک کوین را دارد، اما عملکرد آن فراتر از نقش “پولی” آن است، زیرا برای تسهیل معاملات از بلاک چین اتریوم استفاده می‌شود.

همچنین اصطلاح آلت کوین وجود دارد که این عنوان را بخاطر جایگزینی برای بیت کوین، ارز دیجیتال اصلی به دست آوردند. بسیاری از آلت کوین ها یک انشعاب از بیت کوین هستند و با استفاده از پروتکل منبع باز بیت کوین مانند لایت کوین و دوج کوین ساخته شده اند. اما اتر و XMR فوق الذکر با وجود ساخته شدن در بلاکچین های کاملا جدید، به عنوان آلت کوین نیز شناخته می شوند. بنابراین، باید به این سوال که آیا این یک کوین ارز دیجیتال شده است که بلاک چین مخصوص به خود را دارد، اما بیت کوین نیست (یعنی بلاک چین اصلی نیست)؟ پاسخ دهید. اگر بله، پس یک آلت کوین است.

توکن چیست؟

دارایی های دیجیتالی که می‌توانند در داخل اکوسیستم یک پروژه معین استفاده شوند.

تمایز اصلی بین توکن ها و کوین ها این است که مورد اول برای کار به یک بستر بلاکچین دیگر نیاز دارد. اتریوم متداول ترین بستر ایجاد توکن است که بیشتر به دلیل ویژگی های قرارداد هوشمند است. نشانه هایی که در بلاکچین اتریوم ایجاد می‌شوند، معمولاً به عنوان توکن های ERC-20 شناخته می‌شوند، مانند رایج ترین استیبل کوین تتر ( USDT ) در این صنعت است. البته بسترهای دیگری مانند NEO یا Waves نیز برای توکن ها وجود دارد.

هدف توکن ها در مقایسه با کوین ها نیز متفاوت است، اگرچه از آنها می‌توان به عنوان وسیله پرداخت (به اصطلاح “رمزهای ارز”) نیز استفاده کرد.

بسیاری از توکن ها ایجاد شده اند تا در برنامه های غیرمتمرکز (DApps) و شبکه های آنها استفاده شوند. با این حال، آنها “توکن های سودمند” نامیده می‌شوند. هدف اصلی آنها این است که به دارنده ی توکن، دسترسی به عملکرد پروژه را بدهند مانند توکن مراقبت اصلی(BAT) که یک رمزارز ERC-20 است (بلاک چین پلتفرم آن اتریوم است) که برای ارتقا تبلیغات دیجیتال ساخته شده است. تبلیغ کنندگان، تبلیغاتی را با رمز BAT خریداری می‌کنند که سپس به ترتیب برای جبران هر دو تبلیغات میزبانی و مشاهده آنها بین ناشران و کاربران مرورگر توزیع می‌شود.

علاوه بر این، “توکن های امنیتی” وجود دارد که اساساً نشان دهنده سرمایه گذاری شخص در یک پروژه است. اگرچه آنها از راه اندازی پروژه سود می‌برند، اما دارنده آن مالک واقعی آن نیست. مردم این توکن ها را تنها با این ایده خریداری می‌كنند كه ارزش آنها در آینده افزایش یابد. این همان چیزی است كه كاملاً رونق عرضه اولیه کوین (ICO) در مورد آن بود، متأسفانه زمانی كه مردم درحال خریدن رمزهای امنیتی مبدل به عنوان توکن های سودمند بودند. به طور معمول، اوراق بهادار تحت نظارت دقیق قرار می‌گیرند و باید سیاست های کامل مشتری خود را بشناسند (KYC) که این مورد در بازار ICO وجود ندارد.

آیا تفاوتی بین ارزهای دیجیتال و ارزهای مجازی وجود دارد؟ آیا آنها از یک خانواده هستند؟

خیر. یکی از آنها مفهومی مستقل دارد درحالی که دیگری وابسته و بهم متصل است.

در واقع، این بسیار ساده تر از توکن/کوین است. “ارز دیجیتال” یک اصطلاح برای توصیف انواع پول الکترونیکی چه ارز مجازی و چه ارز دیجیتال( اینها مشابه نیستند) استفاده می‌شود. مفهوم ارزهای دیجیتال برای اولین بار در سال ۱۹۸۳ در یک مقاله تحقیقاتی توسط دیوید چوم، که بعداً در قالب Digicash پیاده سازی شد، مطرح گردید.

ویژگی تعریف ارزهای دیجیتال این است که آنها فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی وجود دارند و برخلاف اسکناس واقعی دلار یا کوین، نامشهود هستند. فقط از طریق کیف پول های الکترونیکی یا شبکه های متصل مشخص می‌توان آنها را مالک و هزینه کرد. به طور معمول، هیچ واسطه ای وجود ندارد (هیچ بانکی)، به همین دلیل معاملات فوری انجام می‌شوند و کارمزد کمی یا بدون هزینه اعمال می شود. خبر خوب: ارزهای دیجیتال و پول دیجیتال یکی هستند.

بنابراین، کوین ها، توکن هاو ارزهای مجازی همگی ارزهای دیجیتالی هستند.

ارزهای مجازی، ماهیت متفاوتی دارند. اگرچه همه ی آنها در دیجیتال تعریف شده اند. همانطور که بانک مرکزی اروپا در ۲۰۱۲ برای اولین بار آن را مشخص کرد. یک ارز مجازی “پول دیجیتال در یک محیط غیرقانونی است” که توسط توسعه دهندگان آن صادر و کنترل می‌شود و به عنوان یک روش پرداختی در فضای مجازی استفاده می‌شود. یک مثال برجسته از ارزهای مجازی که مبتنی بر رمزنگاری نیستند، پول ادغام شده در بازی های ویدیویی مانند توکن های World of Warcraft، کارت های نقدی GTA Online یا امتیازات FIFA از بازی های معروف EA Sports است. مواردی که معمولاً در اکوسیستم بازی های مربوطه وجود دارند و برای باز کردن قفل محتوای پاداش مانند موارد جدید و انیمیشن استفاده می‌شوند.

بنابراین، برخلاف پول قانونی یا حتی ارزهای دیجیتال خاص، ارزهای مجازی نمی‌توانند توسط بانک مرکزی یا سایر مراجع نظارتی بانکی صادر شوند، که نوساناتی که به آن تمایل دارند را توجیه می‌کند. بنابراین، ارزهای دیجیتال کاملاً جدا از ارزهای مجازی هستند و حداقل طبق AP Stylebook نباید با هم ادغام شوند، در حالی که هر دو در دسته گسترده تر “ارزهای دیجیتال” قرار دارند.

آیا این تعاریف جهانی هستند؟

خیر، با توجه به اینکه فضا به طور مداوم در حال تکامل است.

ارزهای دیجیتال همانطور که می‌دانیم فقط ۱۰ سال است که وارد عرصه شده اند، در حالی که اکثر آژانس های دولتی توجه به آنها را فقط سه یا پنج سال پیش شروع کردند، زمانی که رواج بیت کوین همراه با ارزش آن افزایش چشمگیری یافت. به طور قابل توجهی، Libra’s Facebook به تازگی یک هیجان بزرگ دیگر در میان ناظران مالی ایجاد کرد. برخی از کشورها اکنون گروه های ویژه ای را تشکیل می‌دهند تا بحث کنند که Libra چیست و چگونه می‌تواند تنظیم شود.

بنابراین، تعاریف مربوط به ارزهای دیجیتال حتی در حوزه های قضایی متفاوت است. فقط در ایالات متحده، پنج آژانس نظارتی مختلف، بسته به حوزه کار، ارزهای دیجیتال را به پنج روش مختلف تعریف می‌کنند. بنابراین، IRS، ارزهای دیجیتال و اکثر ارزهای مجازی را به عنوان دارایی در نظر می‌گیرد، کمیسیون بورس و اوراق بهادار فکر می‌کند که اینها اوراق بهادار را نشان می‌دهند، در حالی که شبکه اجرای جرایم مالی (fincen) فکر می‌کند ارزهای دیجیتال پول است. بعلاوه ، چارچوب نظارتی ژاپن برای ارزهای دیجیتال، قانون خدمات پرداخت “ارز دیجیتال” را به عنوان ارزش املاک تعریف می‌کند و رئیس بانک مرکزی روسیه زمانی بیت کوین را “جایگزین ارز” نامید.

علاوه بر این، با توجه به اینکه فضا با سرعت فوق العاده ای در حال تکامل است و قانونگذاران عموماً عقب هستند، منصفانه است که فرض کنیم ممکن است در آینده اصطلاحات جدیدی برای ارزهای دیجیتال ظاهر شود، که به روز بودن موارد فعلی آن را به ویژه مهم می کند.

توکن چیست و چه فرقی با ارز دیجیتال دارد؟

همراهان عزیز، عبارت “توکن چه تفاوتی با ارز دیجیتال دارد؟” و یا “فرق توکن با ارز دیجیتال در چیست؟” اصلا صحیح نمی باشد، چراکه توکن خود نوعی ارز دیجیتال می باشد. از این رو پرسش صحیح این است که تفاوت توکن با کوین چیست؟

توکن (Token) که در لغت به معنی ” رمز ارز، ژتون، علامت و… ” می باشد. بطور خلاصه می توان گفت که توکن یک نوع ارز دیجیتال است که یک بلاک چین مستقل ندارد که از طریق آن جا به جا شود بنابراین روی شبکه های مثل اتریوم این امر انجام می شود و یکی از تفاوت های اصلی توکن با کوین عدم داشتن بلاکچین مستقل است. با ما همراه باشید در ادامه این مطلب به شرح کامل توکن و بیان تفاوت توکن با کوین می پردازیم.

تفاوت توکن با کوین چیست ؟

اولین فرق توکن با “کوین (coin)” و یا سکه در داشتن بلاک چین مستقل می باشد به عبارت ساده تر، یک کوین ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را دارد. در بازار رمز ارزها، یک “توکن” (Token) ارز دیجیتالی است که فاقد بلاکچین اختصاصی می باشد و روی شبکه های دیگر مانند اتریوم جابه جا می شود.

ارز های دیجیتالی مثل بیت کوین کش، ریپل، اتریوم، بیت کوین، کاردانو و صدها ارز دیجیتال دیگر که بلاک چین های اختصاصی خود تفاوت بین توکن و کوین را دارند در دسته ی کوین ها قرار می گیرند و توکن هایی مثل تتر، چین لینک، یرن فایننس (Yearn.Finance)، دای (Dai)، آوی (Aave) و بت (BAT) فاقد بلاکچین اختصاصی و مستقل می باشند.

نکته: وب سایت کوین مارکت کپ (Coinmarketcap)، اولین مرجعی که کوین و توکن را از یکدیگر متمایز کرده است.

بیشتر توکن های موجود در دنیای ارزهای دیجیتال، “توکن های کاربردی” می باشند. این توکن ها برای کاربران امکان دریافت خدمات خاصی از یک پروژه را فراهم می کنند که تنها در اکوسیستم مربوط به آن قابل استفاده می باشد.

به عنوان مثال، اگر پروژه ای به طور اختصاصی هدف کار خود را به گونه ای آغاز کند که بلیت های بین شهری را تنها با توکن های مخصوصی بتوان خرید، در این صورت کاربرد آن توکن تنها برای خرید بلیت های بین شهری می باشد و نمی توان از این توکن ها برای خریید غذا استفاده کرد.

ساخت و طراحی یک بلاک چین هزینه های نجومی را همراه خود دارد، به همین خاطر ساخت توکن ها برای توسعه دهندگان بلاک چین بسیار راحت تر از ایچاد یک بلاک چین مستقل می باشد آن ها می توانند در پروژه های خود بدون صرف هزینه ی زیاد برای ساخت بلاک چین، ارز دیجیتال خود را بسازند و به اهداف خود برسند.

پروژه‌هایی که قصد توسعه یک بلاک چین را دارند، معمولاً ابتدا از یک بلاک چین واسطه برای خود توکن ایجاد کرده و پیش‌فروش یا همان عرضه اولیه سکه (ICO) منتشر می‌کنند و در ازای پول ملی یا ارزهای دیجیتال دیگر توکن‌های خود را پیش از راه‌اندازی پروژه به فروش می‌رسانند. ارزش این توکن‌ها رابطه مستقیمی با وضعیت پروژه و حرکت آن در راستای اهدافش خواهد داشت.

همین طور، بعضی از توکن ها زمانی که به حد کافی توسعه پیدا کردند، ساخت بلاکچین اختصاصی خود را شروع می کنند و به کوین تبدیل می شوند.

توکن ها روی کیف پول های بلاک چینِ میزبان ذخیره می شوند ولی کوین ها هر کدامشان می توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند. به طور مثال، تمامی توکن های مبتنی بر اتریوم، روی کیف پول ها و آدرس های اتریوم ذخیره می شوند، اما چون بیت کوین ها یک نوع کوین هستند نمی شود روی آدرس اتریوم ذخیره شان کنید.

توکن چگونه بوجود می آید؟

توکن را می توان روی هر پلتفرم بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، ایجاد کرد. در حال حاضر ۸۰٪ توکن‌های بازار روی بلاکچین اختصاصی اتریوم کار می کنند و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس، کازماس، تزوس و ترون قرار دارند.

توسعه‌دهندگان قرارداد هوشمند توکن را با استفاده از زبان های برنامه نویسی و استاندارهای ایجاد توکن که تیم یک بلاک چین آن را تنظیم نمودند، استفاده می کنند و از ابزارهای موجود برای پیاده سازی آن در بلاک چین پیاده‌سازی می کنند. برای مثال، زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن (قرارداد هوشمند) در اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی اتریوم برای ایجاد توکن ERC-۲۰ نام دارد.

ساخت یک توکن بسیار ساده بوده و در کمتر از یک ساعت با هزینه ی ناچیزی (کارمزدهای شبکه) قابل انجام است. اما نباید این موضوع را فراموش کرد که یک توکن نمی تواند ارزشمندی آن را تضمین نماید.

توکن ها چه معایبی دارند؟

یکی از معایب توکن ها، آسان بودن ساخت توکن های بی ارزش و بدون کاربرد بستری را برای کلاهبرداری فراهم کرده است و گاهی اوقات آن ها سعی می کنند به جای پرداخت پول های واقعی از توکن های بی ارزش استفاده کنند.

برای با ارزش شدن و مورد تایید قرار گرفتن یک توکن، باید در یک پروژه کاربردی وارد شود و صرافی های معتبر از آن استفاده کنند که این امر اصلا ساده نمی باشد.

نکته: به صراحت می توان گفت بیشتر از 90 درصد توکن های موجود در بازار هدف و کاربرد خاصی ندارند و تنها برای پر کردن جیب های توسعه دهندگان عرضه می شوند.

سال 2017 توکن های زیادی با هدف کلاهبرداری، وارد بازار شدند و به “جنون ICO” مشهور شد. تعداد زیادی از کلاهبرداران با وعده های توخالی و با پیش فروش کردن توکن های خود به سرمایه گذاران بی اطلاع، چندین میلیون دلار پول به جیب زدند. همچنین با کشف قیمت واقعی توکن ها در سال 2018 تمامی آن توکن ها فراموش شدند و هیچگاه نتوانستن حتی به قیمت واقعی خودشان برگردنند.

توکن چه مزایایی دارد؟

اصولا بیشتر افرادی که در ابتدا می خواهند پروژه ای مانند کار روی شبکه و بلاک چین را شروع کنند سرمایه و پشتوانه ی مالی کافی ندارند به همین منظور ساخت توکن جایگزین بلاک چین می شود زیرا در هزینه ها و زمان صرفه جویی می شود.

این گونه پروژه ها به دلیل گسترش سریع فضای ارزهای دیجیتال با مشکلاتی روبرو هستند و از آنجایی که این پروژه ها می توانند کار خود را روی یک بلاک چینی مانند اتریوم آغاز کنند و با جذب سرمایه های عمومی یا خصوصی و اضافه کردن به صرافی ها به زمانبندی و سرمایه ی مورد نیاز خود برسند.

حال آن ها می توانند شبکه های اصلی خود را راه اندازی کنند و بعد از آن مرحله توکن هایشان را به بلاک چین اختصاصی خود انتقال دهند. بطور مثال می توان واحدهای ارزی ترون (TRX) را که در ابتدای کار بصورت توکن اتریومی عرضه می شدند و بعد از توسعه بلاک چین اختصاصی ترون، به شبکه اصلی منتقل شدند.

در بیشتر مواقع نیز نیازی به ساخت بلاک چین جداگانه برای پروژه نیست و آن پروژه می تواند از امنیت بالای بلاک چین میزبان بیشترین استفاده را ببرد. بطور مثال پروژه ای مثل چین لینک که در حال حاضر به خوبی کار می کند و با گروه های قدرتمندی قرارداد همکاری امضا کرده است، اما در مقابل توکن بومی او یعنی لینک (Link) است که روی شبکه اختصاصب اتریوم کار می کند و امنیت بالای شبکه ی اتریوم و وجود تعداد زیاد ماینرهای اتریوم باعث شده اطمینان خاطر این پروژه بیشتر شود.

نحوه ذخیره سازی توکن ها در کیف پول

توکن ها دارای قابلیت ذخیره سازی و انتقال روی تمامی کیف پول ها و آدرس های بلاک چینن میزبان می باشند. بطور مثال، شما می توانید یک توکن اتریومی مانند تتر یا چین لینک را روی کیف پول و آدرس های اتریومی ذخیره کنید. با تفاوت بین توکن و کوین داشتن یک کیف پول و یک آدرس اتریوم خود شما می توانید تمام توکن های خود را بر روی آن ذخیره نمایید این موضوع درباره تتر و حتی چین لینک هم صدق می کند.

تفاوت توکن و کوین ارز های دیجیتال چیست؟ | برسی 3 سوال کلیدی

“تفاوت توکن و کوین ارز های دیجیتال چیست؟” اگر شما با ارز دیجیتال، یا حتی یک بلاک چین آشنا هستید، آیا تا به حال فکر کرده اید که چرا برخی از این دارایی ها کوین (coin) و برخی دیگر توکن (token) نامیده می شوند؟ آن ها ممکن است در ظاهر یکسان به نظر برسند، اما واقعا یکسان نیستند. برای مثال بیت کوین و اتریوم، کوین هستند. تتر و شیبا توکن هستند. اما آیا تمام تفاوت این دو در نام هایشان است؟ به راستی” تفاوت توکن و کوین ارز های دیجیتال چیست؟”

تفاوت توکن و کوین در چیست؟

به راستی “تفاوت توکن و کوین ارز های دیجیتال چیست؟” اول بیایید برای یافتن جواب این سوال، یک کوین را معرفی کنیم. یک کوین کریپتو معمولاً عملکرد یک کوین بومی یک بلاک چین را ایفا می کند که برای تجارت، حفظ ارزش دارایی و… استفاده می شود.

اما جواب این سوال چیست: “تفاوت توکن و کوین ارز های دیجیتال چیست؟” در ادامه در راستا جواب به این سوال می خواهیم توکن ها را معرفی کنیم. یک توکن هم تقریباً مشابه ی همین کار را می کند. اما مهم تر از همه، توکن هم از شبکه بلاک چین استفاده می کند.

بیایید به عنوان مثال به اتریوم نگاه کنیم. این یک بلاک چین برای کوین اتر است. در ضمن بیشتر توکن ها در حال حاضر بر روی بلاک چین اتریوم ساخته می شوند، اگر صچه بلاک چین های دیگر، مانند سولانا، در حال پیشرفت هستند.

اتریوم از اتر به عنوان ارز اصلی خود استفاده می کند، اما توکن هایی مانند BAT و Loopring نیز در بلاک ‌چین اتریوم وجود دارند. آن‌ ها این کار را به این دلیل انجام می دهند که تیم توسعه‌ دهندگان آن‌ ها می توانند به اتریوم اجازه دهند تمام ایمنی و امنیت را فراهم کند در حالی که تیم پشت توکن فقط بر روی ساخت یک توکن با ویژگی های خوب تمرکز می کند. و این مسئله باعث می شود توسعه دهندگان یک توکن، تمرکز بیشتری روی توکن مورد نظر قرار دهند.

نکته مقاله ی “تفاوت توکن و کوین ارز های دیجیتال چیست؟”: بلاک چین اتریوم توکن های خود را به نام توکن ERC20 می نامد.

تفاوت توکن و کوین ارز های دیجیتال چیست؟

آیا برخی از بلاک چین ها بهتر از بقیه هستند؟

مطمئناً در مورد این مسئله می توانید استدلال بیاورید. به عنوان مثال، بیت کوین واقعاً به شما اجازه نمی دهد چیزی روی بلاک‌ چین خود بسازید، در حالی که بلاک‌ چین های اتریوم و سولانا به توسعه دهندگان این امکان را می دهند که همه چیز را از توکن های جدید و میم کوین های گرفته تا برنامه های غیر متمرکز ایجاد کنید.

اگر توکن ها (token) کوین (coin) نیستند، چگونه می توانند ارزش داشته باشند؟

با وجود این که توکن ها کوین نیستند اما توکن ها کارکرد های خاص خود را دارند. بیایید به عنوان مثال به Tether (USDT)، محبوب ترین توکن در حال حاضر نگاه کنیم. این یک استیبل کوین است، به این معنی که سعی می کند خود را با ارزش یک کوین مطابقت دهد. در مورد تتر، هدف آن این است که ارزشی برابر با یک دلار آمریکا داشته باشد.

این توکن می خواهد به طور مداوم نزدیک به 0.0 درصد افزایش و کاهش داشته باشد. بنابراین این خطر وجود ندارد که بخوابید و بیدار شوید و ببینید پول شما نصف شده است! این برای افرادی مفید است که آماده نیستند نوسانات موجود در سایر ارز های دیجیتال را تجربه کنند و با خطرات آن ها مواجه شوند، ولی در هر صورت آن ها همچنان یک کیف پول می خواهند.

می توانید استدلال کنید که میم کوین ها کار زیادی نمی کنند، اما به صورت غیر قابل انکار، ارزش خاصی دارند. برای مثال در زمان نگارش این مقاله، Coinbase می گوید ارزش شیبا اینو در سال گذشته 91,838,886.86 درصد افزایش یافته است. اگر موقع خواندن، دچار شک شدید در تعداد اعداد، باید بگویم که: در عدد نوشته شده، هیچ غلط املایی وجود ندارد! 🙂

نکته: کوین بیس یا همان Coinbase، یک صرافی دیجیتالی است که در کالیفرنیای آمریکا مستقر شده است. و یکی از بنیان گذاران اصلی آن، که بنیانگذار سایت blockchain است، به نام بن ریوز بود. ولی بعد ها به دلایلی از تیم توسعه دهندگان Coinbase جدا شد.

توکن ها در واقع چه کاری انجام می دهند؟

این بستگی به نوع توکن دارد. برخی از توکن ها فقط وجود دارند و دارای ارزش هستند، مانند Dogecoin. اما توکن های پلتفرمی نیز وجود دارد، مانند UniSwap که برای مبادله یک توکن با دیگری در اتریوم استفاده می شود.

توکن های امنیتی: توکن های دیجیتالی غیر متمرکزی هستند که باعث می شوند برای دسترسی به برخی داده ها ثابت کنید که همان چیزی هستید که می گویید.

توکن های تراکنش: برای انتقال پول استفاده می شوند، این توکن ها، معمولاً به منظور اطمینان از این که کارمزد ها بسیار کم باشند، استفاده می شوند.

توکن های حاکمیتی: هدف از وجود این توکن ها، اجازه ی رای دادن به مردم است. برای مثال اگر شما یک توکن دارید، یک رای می دهید. اگر شما دو توکن دارید، دو رای می دهید و غیره. بنابراین توکن ها بسیار متفاوت هستند.

توکن Loopring

اخیراً تبلیغاتی در مورد Loopring دیدم. این یک توکن است، اما آیا مناسب است؟ آیا Loopring کلاهبرداری نیست؟

این توکن در بلاک ‌چین اتریوم وجود دارد. پس تمام امنیت لازم را دارد. چرا که امروزه اتریوم به یک نیروگاه امن بلاک چین تبدیل شده است که برخی فکر می کنند حتی از بیت‌ کوین پیشی خواهد گرفت.

هیاهوی پیرامون این توکن، به دلیل افزایش قیمت های مضحک است. این اتفاق عمدتاً به دلیل شایعات مربوط به پیوند بین Loopring و GameStop رخ می دهد (که اساساً به این معنی است که GameStop در حال ایجاد یک بازار NFT با استفاده از فناوری Loopring است). اما به دلیل ویژگی های امیدوار کننده Loopring هست که این توکن و فناوری را هم از نظر مالی و هم از نظر سهولت استفاده برای مردم سراسر کره زمین بسیار در دسترس می سازد.

هدف آن این است که نوعی پلتفرم token-cum-blockchain باشد که به توسعه دهندگان اجازه دهد صرافی های غیر متمرکز خود را ایجاد کنند. این امر راه را برای به ثمر نشستن مواردی مانند بازار های NFT هموار می کند (این همان چیزی است که GameStop روی آن کار می کند و شایعه شده است که با Loopring کار می کند تا آن را تولید کند).

منحصر به‌ فرد بودن Loopring دلیل عملکرد خوب آن است، برای مثال ما از افزایش 0.31 پوند به 2.16 پوند در عرض یک ماه صحبت می کنیم. و این یک افزایش 677.5 درصدی است! آن هم فقط در عرض یک ماه.

سوالات متداول‌ درباره ی “تفاوت توکن و کوین ارز های دیجیتال چیست؟”

در پایان مقاله ی “تفاوت توکن و کوین ارز های دیجیتال چیست؟” می خواهیم به ۳ سوال کلیدی درباره ی “تفاوت توکن و کوین ارز های دیجیتال چیست؟” و مسائل مرتبط با آن پاسخ دهیم.

توکن NFT چیست؟

توکن NFT یک توکن غیرقابل معاوضه یا غیر مثلی است. می دانم که ممکن است دوباره برایتان سوال پیش ‌آمده باشد که مثلی و قابل معاوضه چه معنی دارند؟ اگر بخواهم با یک مثال مسئله را روشن کنم، باید بگویم که، یک ارز مثلی یا قابل تعویض مانند بیت کوین است.

یعنی اگر بخواهیم یک بیت کوین را با یک بیت کوین دیگر معاوضه کنیم، دقیقا اندازه ی یکسانی دارند، و می توان این کار را کرد. اما دو توکن NFT مقدار های یکسانی ندارند و نمی توان آن ها را با هم تعویض کرد.

تفاوت توکن و کوین ارز های دیجیتال چیست؟

آیا توکن های دیگری هم وجود دارند که باید در مورد آن ها بدانم؟

خوب، ما به Tether، Loopring و Shiba Inu اشاره کردیم. توکن های محبوب دیگر عبارتند از: USD Coin، Chainlink، Wrapped Bitcoin (نسخ های از بیت کوین که با بلاک چین اتریوم سازگار است) و Uniswap. همچنین صد ها مورد دیگر هم هستند. این هم از جواب دومین سوال رایج مقاله ی ” تفاوت توکن و کوین ارز های دیجیتال چیست؟”، امیدوارم مشکلتان حل شده باشد.

صبر کن! Wrapped Bitcoin چیست؟

اوه، دوباره سوال جدید درباره ی “تفاوت توکن و کوین ارز های دیجیتال” و مسایل مرتبط با آن برایتان به وجود آمده است؟! اشکال ندارد، در پایین به این سوال جواب می دهم. فرض کنید می خواهید از یک برنامه غیر متمرکز مبتنی بر اتریوم استفاده کنید. یا شاید بخواهید یک توکن NFT یا غیر مثلی ساخته شده با استفاده از بلاک چین اتریوم را بخرید و می خواهید از بیت کوین خود برای این کار استفاده کنید.

خب، شما نمی توانید! زیرا بیت کوین را نمی توان در بلاک چین اتریوم استفاده کرد! اما اشکالی ندارد زیرا می توانید بیت کوین خود را با بیت کوین پیچیده شده (wBTC)، که برای کار بر روی بلاک‌ چین اتریوم طراحی شده است، عوض کنید. و این کار به آسانی و بدون مشکل انجام می شود.

با این کار ارزش دارایی شما کاهش نمی یابد. زیرا توکن های پیچیده شده یا Wrapped Tokens، همیشه میزان ارزش خود را با کوین هایی که تقلید تفاوت بین توکن و کوین می کنند، به صورت برابر حفظ می کنند. بنابراین یک wBTC (مخفف: Wrapped Bitcoin) همان ارزش یک بیت کوین را دارا است.

توکن های پیچیده شده دیگری نیز وجود دارند. اما امکان جا به جایی بین بلاک چین ها در حال حاضر کاری دشوار است. و توکن های پیچیده شده یکی از تنها راه حل های آن در حال حاضر هستند. و ممکن است بعد ها راه حل مناسب تری ایجاد شود.

حرف آخر

بنابراین با توجه به آن چه که در مقاله ی “تفاوت توکن و کوین ارز های دیجیتال چیست؟”در سایت روتیکس خواندید؛ توکن ها را می توان به این شکل تفسیر کرد: اشکال مختلف ارز و سایر ابزار های ارزشمندی هستند که بر روی بلاک چینی که بومی آن نیستند قرار دارند و اغلب با عملکرد های مختلف توسعه یافته اند.

در حالی که یک کوین رمز نگاری شده معمولاً کوین اصلی یک بلاک چین است (مانند اتر در اتریوم) و عمدتاً برای اهداف تجاری و خرید استفاده می شوند. شما می توانید برای خرید هر کدام از این تفاوت بین توکن و کوین ارز های دیجیتال که می خواهید به صرافی روتیکس مراجعه کنید و در محیطی امن خرید خود را انجام دهید.

در پایان از همه خوانندگان مقاله ی “تفاوت توکن و کوین ارز های دیجیتال چیست؟” تشکر می کنم و امیدوارم از خواندن آن لذت برده باشید و همچنین دلیلی که برای آن، مقاله ی “تفاوت توکن و کوین ارز های دیجیتال چیست؟” را خواندید، برطرف شده باشد و به پاسخ های پرسش های خود در مورد “تفاوت توکن و کوین ارز های دیجیتال چیست؟” رسیده باشید.