دانلود مقالات ISI درباره ریسک ادراکی + ترجمه فارسی
ریسک ادراکی Perceived risk عدم قطعیتی که مصرف‌کنندگان در زمانی که پیامدهای تصمیم آنها قابل پیش‌بینی نیست، با آن مواجه میشوند. ریسک ادراکی (ریسک متصور) بر اساس دو مفهوم پیامد منفی و احتمال روخداد این پیامد تعریف می‌گردد. 4 دسته عامل زیر بر ادراک مخاطره تاثیرگذار است: الف- عوامل مربوط به مصرف‌کننده ب- ماهیت نقش پ- ویژگی کالا یا خدمت ت- نمود پیامدهای منفی. موضوع ادراک از ریسک طی چهار دهه گذشته، در بسیاری از پژوهش های تجربی وجود داشته است، اما تلاش های کمی در جهت بررسی و اندازه گیری آن به منزله ی یک ساختار روانشناختی موثر در بازاریابی انجام شده است. در رشته هایی مانند اقتصاد، روانشناسی، تئوری تصمیم گیری آماری و تئوری بازی مفهوم ریسک مرتبط با موقعیت های انتخاب است که با نتایج مثبت و منفی احتمالی همراه هستند. برای مثال، موقعیت شرکت در بخت آزمایی توأم با پیروزی (سود) یا شکست (زیان) است، اما هنگام مطالعه رفتار مصرف کننده، توجه و تمرکز تنها بر نتایج منفی احتمالی است؛ بنابراین، مفهوم ریسک در رشته بازاریابی با دیگر رشته ها متفاوت است. انواع ریسک ادراکی شامل: 1- ریسک کارکردی: ریسک اینکه محصول آن‌گونه که انتظار می‌رود کار نکند. 2- ریسک فیزیکی: ریسک اینکه محصول برای خود فرد و سایرین ضرر داشته باشد. 3- ریسک مالی: ریسک اینکه محصول به قیمتی که دارد نمی‌ارزد. 4- ریسک اجتماعی: ریسک اینکه انتخاب محصول ضعیف ممکن است منجر به خجالت از دیگران شود. 5- ریسک روانشناختی: ریسک اینکه انتخاب محصول بد، خودپنداره مصرف‌کننده را جریحه‌دار نماید. 6- ریسک زمانی: ریسک اینکه در ریسک (Risk) چیست؟ صورتی که اگر محصول آن‌گونه که انتظار می‌رود، کار نکند زمانی که صرف جستجوی محصول میشود، هدر برود. 7- هزینه فرصت: مخاطره‌ای که مصرف‌کننده با انجام یک عمل از انجام عملی دیگر باز می‌ماند.
در این صفحه تعداد 242 مقاله تخصصی درباره ریسک ادراکی که در نشریه های معتبر علمی و پایگاه ساینس دایرکت (Science Direct) منتشر شده، نمایش داده شده است. برخی از این مقالات، پیش تر به زبان فارسی ترجمه شده اند که با مراجعه به هر یک از آنها، می توانید متن کامل مقاله انگلیسی همراه با ترجمه فارسی آن را دریافت فرمایید.
در صورتی که مقاله مورد نظر شما هنوز به فارسی ترجمه نشده باشد، مترجمان با تجربه ما آمادگی دارند آن را در اسرع وقت برای شما ترجمه نمایند.
Keywords: ریسک ادراکی; The role of trust; Electronic commerce; Antecedents of trust; Consumer trust; Perceived risk; Internet consumer behavior; Trusted third-party seal; Privacy and security
مقالات زیر هنوز به فارسی ترجمه نشده اند.
در صورتی که به ترجمه آماده هر یک از مقالات زیر نیاز داشته باشید، می توانید سفارش دهید تا مترجمان با تجربه این مجموعه در اسرع وقت آن را برای شما ترجمه نمایند.
Keywords: ریسک ادراکی; Scarcity cue; Popularity cue; Regulatory focus; Perceived risk; Perceived product uniqueness; Purchase intention;
مدیریت ریسک چیست؟
مدیریت ریسک یکی از شرط‌های ضروری برای موفقیت در معامله‌گری فعال (Active trading) است و بااین‌وجود اغلب نادیده گرفته میشود. باید در نظر داشت یک تریدر بدون استراتژی مدیریت ریسک مناسب، حتی پس از سود بسیار تنها با یک یا دو معامله بد همه‌چیز را از دست خواهد داد. مدیریت ریسک به کاهش ضرر کمک میکند ریسک (Risk) چیست؟ و همچنین میتواند معامله‌گران را در برابر از دست دادن کل سرمایه بیمه کند. اگر شما ریسک یک معامله را مدیریت کنید، درهای کسب درامد در بازار برای شما باز خواهد شد.
در ادامه به برخی از استراتژی‌های ساده مدیریت ریسک برای محافظت از سود و سرمایه شما، می‌پردازیم.
پایبند بودن به قانون یک درصد
بسیاری از معامله‌گران روزانه از قانون یک درصد پیروی می‌کنند. این قانون به این صورت است که شما هرگز نباید بیش از یک درصد از کل سرمایه خود را در یک معامله قرار دهید. بنابراین اگر برای مثال ۱۰ هزار دلار در حساب معاملاتی خود دارید، موقعیتی که قصد ورود به آن را دارید، تحت هیچ شرایطی نباید بیش از ۱۰۰ دلار باشد؛ یعنی یک درصد از کل سرمایه شما!
این استراتژی در بین سرمایه‌گذاران خردی که سرمایه زیادی ندارند بسیار محبوب است. هرچند گاهی این افراد ریسک بیشتری کرده و با دو درصد از کل سرمایه خود وارد یک معامله میشوند.
بد نیست بدانید که سرمایه‌گذاران بزرگ‌تر حتی درصد کمتری از کل سرمایه خود را درگیر یک معامله می‌کنند. چرا که هرچه میزان سرمایه شما بیشتر باشد به طبع آن اندازه موقعیت معاملاتی (Position) شما نیز بزرگ‌تر خواهد بود.
بهترین راه برای متعادل نگه‌داشتن ضرر و زیان، این است که این قانون را رعایت کنید و هیچ‌وقت بیشتر از ۲ درصد از کل سرمایه خود را درگیر یک معامله نکنید. در غیر این صورت کل سرمایه شما در معرض ریسک زیادی قرار خواهد داشت.
تنظیم نقاط حد ضرر و سود (Stop-Loss & Take-Profit Points)
نقطه حد ضرر، قیمتی است که در آن معاملهگر سهام خود را می‌فروشد و میزان ضرر را به جان می‌خرد. این مسئله اغلب زمانی رخ میدهد که روند معامله طبق انتظار یک معاملهگر پیش نرود. اصولاً نقاط حد ضرر برای این است که معاملهگر دچار توهم ذهنی “قیمت دوباره برمی‌گردد” نشده و با کمک نقطه حد ضرر، از ضررهای بیشتر جلوگیری میکند.
به‌عنوان‌مثال اگر سطح کلیدی حمایت یک رمزارز یا یک سهام شکسته شود، معامله‌گران به سرعت اقدام به فروش آن دارایی ریسک (Risk) چیست؟ می‌کنند.
از طرف دیگر نقطه برداشت سود به قیمتی گفته میشود که در آن معاملهگر سهام خود را می‌فروشد و با کسب سود از معامله خارج میشود. معمولاً این نقاط کمک می‌کنند که یک معاملهگر سود مطمئنه از یک معامله را به دست آورد.
به‌عنوان‌مثال، اگر رمزارز یا سهامی پس از یک حرکت بزرگ صعودی به سطح مقاومتی کلیدی خود نزدیک شود، معامله‌گران ممکن است پیش از رسیدن قیمت به ثبات نسبی در نزدیک‌ترین مقاومت کلیدی اقدام به فروش دارایی کنند.
برنامه‌ریزی معاملات؛ بخشی جدانشدنی از زندگی یک معاملهگر موفق
معامله‌گران موفق معمولاً این عبارت را نقل می‌کنند: ” از قبل برای معاملات خود برنامه‌ریزی کنید و اجازه بدهید این برنامه‌ریزی‌ها معاملات شما را پیش ببرند.” برنامه‌ریزی کردن، اغلب فاصله بین موفقیت و شکست است.
مشخص کردن حد ضرر (Stop Loss) و نقطه برداشت سود (Take Profit) دو بخش کلیدی از برنامه‌ریزی یک معاملهگر موفق است. یک تریدر موفق می‌داند که تا چه اندازه حاضر است برای یک دارایی هزینه کند و با چه قیمتی مایل است آن را بفروشد.
با دانستن این موارد، شما میتوانید احتمال بازدهی معاملات خود را با اهداف تعیین‌شده بسنجید و اگر میانگین سود مناسب باشد، وارد معاملات مذکور شوید.
در سوی دیگر یک تریدر ناموفق غالباً بدون داشتن برنامه در مورد نقاط فروش سود یا زیان، وارد معامله میشوند. درست مانند قماربازان به صورت پنجاه‌پنجاه و با تکیه بر شانس پیش می‌روند. آنها در این حین ناگهان مغلوب احساسات شده و معاملات احساسی جای معاملات منطقی را می‌گیرد. در ادامه با هر ضرر افراد معمولاً دوست دارند صبر کنند و امیدوارند که بتوانند پول ازدست‌رفته خود را به شکلی جبران کنند، درحالی‌که اگر سود کنند به طمع کسب سودهای بیشتر شروع به معاملات بی‌پروا می‌کنند.
محاسبه بازده مورد انتظار
تنظیم نقاط حد ضرر و حد برداشت سود برای محاسبه بازده مورد انتظار نیز ضروری است. این محاسبه برای معامله‌گران یا تریدرها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است زیرا به کمک آن انتظارات از معامله شکلی منطقی پیدا خواهد کرد. همچنین، این محاسبه روشی سیستماتیک برای مقایسه معاملات مختلف بوده و نهایتاً به کمک آن میتوان سودآورترین معاملات را انتخاب کرد.
با استفاده از فرمول زیر میتوان بازده مورد انتظار را محاسبه کرد:
[(احتمال سود) x (حد سود % سود)] + [(احتمال ضرر) x (حد ضرر% ضرر)] [(Probability of Gain) x (Take Profit % Gain)] + [(Probability of Loss) x (Stop-Loss % Loss)]
بازده مورد انتظار یک معاملهگر فعال را میتوان به کمک این محاسبه به دست آورد. معامله‌گران از این فرمول برای سایر موقعیت‌های معاملاتی استفاده می‌کنند تا نهایتاً دارایی یا رمزارزی که بیشترین بازده را دارد انتخاب کنند. علاوه بر این احتمال سود یا ضرر را میتوان با استفاده از شکست‌های تاریخی و شکست از سطح حمایت یا مقاومت نیز محاسبه کرد، هرچند برخی از معامله‌گران به کمک تجربه و دانش خود، این میزان را بر پایه علم حدس می‌زنند.
تنوع‌بخشی و هج بودن (Hedge)
هرگز تخم‌مرغ‌های خود را در یک سبد قرار ندهید تا مطمئن باشید که از معاملات خود حداکثر استفاده را می‌برید. اگر تمام پول خود را در یک سهام یا یک رمزارز قرار دهید، در واقع خود را برای یک ضرر بزرگ آماده می‌کنید. بنابراین به یاد داشته باشید که باید به سرمایه‌گذاری‌های خود تنوع‌بخشید. تنوع‌بخشی شامل مسائل زیادی از جمله صنعتی که در آن سرمایه‌گذاری کرده‌اید، بازارهای متفاوت و یا حتی مناطق جغرافیایی مختلف میشود. این مسئله نه‌تنها به شما کمک خواهد کرد تا ریسک خود را مدیریت کنید ، بلکه فرصت سرمایه‌گذاری‌های بیشتری را در اختیار شما قرار میدهد.
همچنین ممکن است زمانی مجبور به حفظ یا هدج کردن(Hedge) موقعیت معاملاتی خود باشید. معمولاً از هدج در زمانی استفاده میشود که معاملهگر به دنبال کاهش اثر نامطلوب حرکت قیمت است. در این مواقع فرد با اقدامی در مخالف جهت بازار یک ارز یا اقداماتی جبرانی برای حفظ سرمایه، از خود در برابر ریسک محافظت کرده و در زمان آرامش بازار، از این استراتژی دفاعی خارج میشود.
نسبت ریسک به پاداش یا R%
نسبت ریسک به سود یا پاداش، به میزان سود احتمالی دریافتی به ازای هر واحد دارایی در معرض خطر و ریسک سرمایه‌گذاری گفته میشود. بسیاری از سرمایه‌گذاران از محاسبه بازده مورد انتظار سرمایه‌گذاری و نسبت ریسک / پاداش استفاده کرده تا ریسک موردنیاز برای یک بازده مطلوب را محاسبه کنند.
یک سرمایه‌گذاری با نسبت ریسک به پاداش ۱ به ۷ (۱:۷) به این معنی است که یک سرمایه‌گذار حاضر است با احتساب کسب ۷ دلار، بر سر ۱ دلار از سرمایه‌اش ریسک کند. به همین ترتیب نسبت ریسک / پاداش ۱ به ۳ (۱:۳) نشان میدهد که یک سرمایه‌گذار برای کسب ۳ دلار سود باید ۱ دلار سرمایه‌گذاری کرده و بر سر آن ریسک کند.
برای محاسبه ریسک مجدداً نیاز به تعیین نقطه حد ضرر داریم (stop-loss) بین نقطه ورود ما به معامله و میزانی کمتر از این نقطه تعیین میشود.
معمولاً بازه‌ای بین ۲ تا ۸ درصد، نقطه مناسبی برای تعیین حد ضرر محسوب میشود اما تعیین این میزان بستگی به نوع بازار و روحیه معاملهگر هم دارد.
نقطه حد سود (Take-Profit) که قبلاً به کمک بازده مورد انتظار محاسبه و پیش‌بینی‌شده است، نیز برای تعیین نقطه خروج مورداستفاده قرار می‌گیرد.
یک معاملهگر قصد دارد سهمی از یک دارایی را به قیمت ۲۹۰ تومان خریداری کند و حد ضرر را روی ۲۶۰ و نقطه سود را روی ۳۸۰ تومان تعیین کرده است. بنابراین ریسک این معامله به ازای هر سهم ۳۰ تومان و احتمال سود آن ۸۰ تومان است.
با تقسیم ریسک بر پاداش به یک نسبت عددی خواهیم رسید که در این مثال به شکل زیر است:
۰.۳۷۵ = ۸۰ / ۳۰ = ریسک/پاداش
اگر نسبت حاصل‌شده عددی بزرگ‌تر از ۱.۰ باشد، ریسک معامله بیشتر از سو بالقوه آن در یک معامله است پس در نتیجه این معامله ریسک زیادی به همراه دارد. اگر این نسبت عددی کوچک‌تر از ۱.۰ باشد، سود بالقوه این معامله از ریسکی که متحمل خواهیم شد، بیشتر است.
سخن آخر
یک معاملهگر یا تریدر حتی پیش از ورود به یک معامله، باید نقاط ورود و خروج خود را مشخص کند. با بهره‌گیری از حد ضرر مؤثر، نه‌تنها از ضرر مالی جلوگیری شده بلکه تعداد دفعات خروج غیرضروری از یک معامله نیز به حداقل می‌رسد. همین‌طور با استفاده از روش محاسباتی بازده مورد انتظار و نسبت ریسک به پاداش میتوان، دیدی وسیع‌تر و هوشمندانه‌تری نسبت به معاملاتی که در آنها قدم می‌گذاریم پیدا کنیم و در پایان، برنامه نبرد را از پیش برنامه‌ریزی کنید تا از قبل بدانید که در جنگ پیروز شده‌اید.
تکنیک ریسک فری چیست و چگونه باید از آن استفاده کرد؟
مهمترین نکتهای که باید بدانید این است که هیچ بازار سرمایه گذاری بدون ریسک وجود ندارد. اما، راهحلهایی وجود دارد که میتوانید ریسک معاملات را کاهش دهید. اگر به خوبی متوجه شوید نحوه اجرای ریسک فری در ارز دیجیتال چیست؟ میتوانید عملکردی موفقیت آمیز در کاهش ریسک معاملات خود داشته باشید. در یک تعریف ساده، ریسک فری به معنی سرمایه گذاری و معامله بدون ریسک است. اگر تصور میکننید انجام معاملات بدون ریسک غیرممکن است، کاملا اشتباه است. آشنایی با برخی تکنیکها و اجرای آنها میتواند ریسک معاملات را به حداقل برساند.
معامله ریسک فری (Risk free) یعنی معامله بدون ریسک. در واقع معامله بدون ریسک یک آرزوی دست نیافتنی برای معامله گران روزانه است. اما همیشه هم اینطور نیست! اگر اصول معاملاتی را بدانید، ریسک فری بودن دیگر دست نیافتنی نیست. خوشبختانه ، من در این مقاله قصد دارم به شما نشان دهم که چگونه یک معامله بدون ریسک یا با حداقل ریسک را تجربه کنید .همچنین مزایای استفاده از یک حساب آزمایشی را هم برای شما خواهم گفت. پس با من همراه باشید.
فهرست مطالب این مقاله
مفهوم کلی معامله ریسک فری
من باید موضوعی را به صورت واضح برای شما بیان کنم: هیچ نوع معامله ای در بازار ۱۰۰٪ بدون ریسک نیست. به طور معمول ، وقتی ما از اصطلاح ریسک فری استفاده می کنیم ، به معاملات باینری آپشن اشاره داریم و همه این ها واقعاً به این معناست که ریسک معاملات شما تا حد ممکن کاهش می یابد.
چگونه می توان معاملات را تا حد امکان ریسک فری انجام داد؟
می توانید معامله باینری آپشن ( Binary options) را انتخاب کنید. به زبان ساده تر ، “باینری آپشن” به معنی معامله ای است که نتیجه آن پاسخ “باینری” بله یا خیر باشد.
در صورت پیروزی ، این آپشن ها مبلغ مشخصی را به شما پرداخت می کنند. با این حال ، متاسفانه اگر معامله باینری درست از آب در نیاید ، پول شما از بین می رود. اگر نمی دانید چطور ، باید بگویم که باینری آپشن از همه عوامل زمینه ای مشابه آپشن های سنتی استفاده می کند. یعنی به طور مشابه، برای تعیین مقدار آن هنگام قیمت گذاری از همان ورودی ها استفاده می شود.
تنها چیزی که در باینری آپشن با گزینه های استاندارد تفاوت دارد، ساختار باز پرداخت آن ها در تاریخ انقضای معاملات است.
یک استراتژی معاملاتی ریسک فری باینری آپشن
تا حد ممکن برای به حداقل رساندن ریسک معاملات ، تریدر ها دو گزینه در یک گزینه و در جهات مختلف خریداری می کنند. در همان زمان ، آن ها یک گزینه را می فروشند تا از هر یک بهره مند شوند.
شما با معامله در روند صحیح سود می کنید . در حالت ایده آل ، اگر استراتژی را درست پیاده سازی کنید ، می توانید ضرر های خود را به حداقل رسانده و معامله سودآوری داشته باشید.
آیا این اتفاق همیشه رخ می دهد؟ خیر ، ولی در بسیاری از مواقع اتفاق می افتد و مطمئناً فرصتی برای شما فراهم می کند تا کمی سود کسب کنید.
به همین دلیل معامله از این طریق را معاملات ریسک فری می نامند.معامله رابین هود آپشن هم می تواند در اینجا مورد استفاده قرار گیرد.
نحوه انجام گام به گام معامله ریسک فری باینری آپشن
- یک آپشن call انجام داده و سپس بلافاصله بعد از آن آپشن put را فعال کنید.
- منتظر جهت یک روند واضح باشید.
- آپشنی را که در مسیر قیمت فعلی روندندارد ، به سرعت بفروشید . اگر هرچه سریع تر این کار را انجام دهید ، ضرر کمتری خواهید کرد. با فروش سریع گزینه ای ریسک (Risk) چیست؟ که روند چندانی نداشته باشد ، معمولاً ضرر های شما کمتر از ۲۵٪ نگه داشته می شود.
- تا حد ممکن تا به پایان رسیدن دومین آپشن خود صبر کنید.
نکته : یک آپشن Call در واقع زمانی تشکیل می شود که شما بر روی بالا رفتن قیمت از یک قیمت مشخص در یک تاریخ مشخص، شرط‌بندی کرده و سرمایه‌گذاری کنید.
یک آپشن Put دقیقا برعکس ریسک (Risk) چیست؟ Call عمل می کند. و زمانی شکل می‌گیرد که شما بر روی پایین آمدن قیمت از یک قیمت مشخص در یک تاریخ مشخص، سرمایه‌گذاری می‌کنید.
چطور می توان در معامله ریسک فری باینری آپشن به حداکثر سود رسید؟
– بگذارید معامله به پایان برسد.
وقتی قیمت بر خلاف انتظارات شما عمل می کند چه کاری باید انجام دهید؟
متناوباً ، شما فرصتی برای فروش سودآور هر دو گزینه را دارید. بیایید سناریویی را تصور کنیم که در آن قیمت به شدت کاهش یابد. فرض کنیم یک معامله گر در حالی که منتظر تغییر روند بازار است ، گزینه ” put” را با سود به فروش می رساند. سرانجام ، پس از چرخش بازار ، او از دومین گزینه ” call ” سود می برد.
معامله ریسک فری چیست؟
حساب معاملاتی شبیه سازی شده به همان اندازه که معاملات ریسک (Risk) چیست؟ واقعی می توانند بدون ریسک باشد، ریسک فری است؛ چون شما از پول خودتان استفاده نمی کنید. بعضی از مردم از نداشتن پول کافی در زمان معامله چندان خوشحال نیستند .با این حال ، این یک روش عالی برای تکمیل استراتژی معاملاتی قبل از شروع به ترید است. در نتیجه ، دیگر در زمان معامله با حساب واقعی متحمل ضرر نخواهید شد.
اشکالات معامله ریسک فری با آپشن ها
تعهد زمانی:
یکی از مهمترین اشکالات در معامله های بدون خطر آپشن ها، ردیابی مداوم تاریخ انقضای معاملات است. بهتر است خیلی دقت کنید؛ چون باید آپشن را درست قبل از تاریخ اتمام آن بفروشید.
رویکرد معامله ریسک فری جایگزین شده با گزینه ها: اسپرد گزینه های پروانه ریسک خنثی
اسپرد گزینه پروانه یک استراتژی گزینه های ریسک خنثی با خطر نزولی محدود است. ما این کار را با ترکیب اسپرد call صعودی و نزولی هنگامی که قیمت پایه زیاد تغییر نمی کند به دست می آوریم.
آنچه این استراتژی را بسیار محبوب می کند ، قرار گرفتن در معرض ریسک فری بودن است. حتی اگر پتانسیل سود شما تا حدودی محدود است ، می توانید شب راحت بخوابید. علاوه بر این ، این آپشن یکی از معدود گزینه های استراتژی است که در یک حساب کوچک به خوبی کار می کند.
روش تعیین اسپرد گزینه پروانه ای
- مرحله ۱:یک قرارداد با تاریخ انقضای ۴۵ تا ۵۵ روز کمی کمتر از پول در بازار سهام ETF مانند SPY را بخرید.
- مرحله ۲:اگر قیمت معاملات اساسی بیشتر است ، قرارداد دوم را بخرید. با این کار تاریخ انقضا طولانی تر شده و اگر قیمت ها همچنان بالا روند ، می توانید وارد اولین پروانه شوید.
هدف کلی شما این است که روند بازار را در زیر خطوط تاریخ انقضا به دام بیندازید؛ در حالی که متحمل ضرر زیادی هم نخواهید شد و همانطور که می دانید ، نام این بازی محدود کردن ضرر ها و محافظت از حساب است.
از آنجا که نسبت ریسک به ریوارد تقریباً مطلوب است ، این استراتژی برای معامله گر جدید سودآور تر عمل می کند. یکی دیگر از مزایای معامله با این استراتژی اینست که این پوزیشن به دلیل مورب بودن به طور معمول در روند نزولی سود می دهد. در اینجا خیلی به جزئیات کاری نداریم ، اما برای توصیف نوسانات ضمنی گزینه ها در جهت های مختلف از خط مورب استفاده می کنیم.
مزایای استفاده از حساب آزمایشی برای کاهش ریسک
۱. ارزیابی
همانطور که قبلاً گفتیم، دلیل اینکه کارگزاران تحت نظارت شروع به ارائه حساب های آزمایشی می کردند این بود که به مشتریان این امکان را می دهند تا قبل از ثبت نام پلتفرم های خود را آزمایش کنند. این کار به مشتری این امکان را می دهد تا کارگزاری را ارزیابی کرده و مطمئن شود که در واقع با استراتژی معاملاتی اش متناسب است یا نه. در کل، به کارگزاران کمک کرد تا نرخ ثبت نام بالاتر و مشتریان راضی بیشتری کسب کنند.
۲. تمرین کردن
یکی از امتیازات یک حساب آزمایشی این است که می تواند به موازات یک حساب معاملاتی معمولی مورد استفاده قرار بگیرد که برای مبتدیان بسیار مناسب است.
بعد از اینکه یک مبتدی از حساب آزمایشی برای کار با یک کارگزاری استفاده کرد، او می تواند یک حساب منظم باز کرده و با مقادیر کمتری پول با دقت معامله را شروع کند. برای محدود کردن ضرر ها، آن ها می توانند از حساب آزمایشی برای انجام معاملات همزمان نیز استفاده کنند.
در گذشته، هیچ وقت به معامله گران فرصت داده نمی شد تا اول خود را آزماش و بعد شروع به معامله واقعی کنند و اغلب ضرر های زیادی را متحمل می شدند. امروزه، معامله گران از این مزیت استفاده می کنند تا با مهارت و تجربه مفید وارد بازار شوند. این بدان معنی است که می توانند فرصت های سودآور خود را افزایش داده و ضرر های خود را محدود کنند.
۳. تدوین استراتژی
معامله گران باتجربه و حرفه ای نیز می توانند با استفاده از حساب های آزمایشی سود زیادی ببرند. درست مانند یک مبتدی که می تواند با اکانت خود معامله کند، تریدر حرفه ای هم می تواند با استفاده از یک حساب ریسک فری استراتژی هایش را آزمایش کرده و روش های جدیدی را بدون هیچ گونه خطری آزمایش کند. به عبارت دیگر، بهینه سازی مهارت ها و افزایش سود به لطف حساب های رایگان برای افراد حرفه ای خیلی آسان تر شده است.
برای مطالعه بیشتر نکات طلایی مدیریت ریسک و سرمایه گذاری را پیشنهاد میکنیم.
توضیح حد ضرر متحرک
حدضرر متحرک یا Trailing Stop Loss نوعی حد ضرر است که مدیریت ریسک و مدیریت معامله را با یکدیگر ترکیب میکند. در برخی موارد از این حد به عنوان حد ضرر محافظتکننده از سود نیز استفاده میشود. تنظیم این حدضرر به معاملهگر کمک میکند بتواند از معمالاتی که به خوبی انجام نداده نیز سود کسب کند. بسیاری از نرمافزارهایی که برای انجام معاملات جفت ارز در بازارهای بین المللی استفاده میشوند نیز دارای قابیلت تنظیم تریلینگ استاپ هستند.
کارکرد حدضرر متحرک در ریسک فری در ارز دیجیتال چیست
در ابتدا میتوانید حد ضرر را به عنوان یک حدضرر معمولی در سامانه معاملات ثبت کنید. در چنین حالتی، وقتی معاملهگر سفارش فروش را ثبت میکند بر اساس حد ضرر تعیین شده قیمت فروش کمتر از قیمت خرید خواهد بود. تفاوت اصلی حد ضرر متحرک با حد ضرر این است که حد ضرر متحرک همواره با قیمت معاملات حرکت میکند. برای اینکه بدانید نقش حد ضرر متحرک در ریسک فری در ارز دیجیتال چیست، نگران نباشید درک این موضوع بسیار ساده است. اگر سهام شما ۵ درصد رشد کند، حد ضرر متحرک نیز ۵ درصد افزایش خواهد یافت.
فراموش نکنید حد ضرر همیشه در جهت معاملات حرکت میکند. بنابراین، اگر قیمتی سهام شما افت کرد هرگز نباید خودتان حدضرر را جابهجا کنید. حرکت حدضرر با قیمت معاملات تا زمانی ادامه مییابد که شما به سود دلخواه دست یافته و از معامله خارج شوید. در مرحله Short معاملهگر انتظار افت قیمت را دارد. در چنین حالتی حد ضرر در بالای قیمت معامله قرار گرفته و با افت قیمت، حد ضرر نیز به مرور کاهش مییابد.
اشتباهات در تعیین حدضرر متحرک
قرار دادن حد ضرر نزدیک به قیمت معامله: نوسانات زیادی در سهام شرکتها وجود دارد. نزدیک بودن حد ضرر به قیمت معامله سبب میشود که با کمترین نوسانات نرخ ضرر فعال شود. حد ضرر را در نقطهای قرار دهید که تنها در صرت تغییر روند بازار فعال شود. اگر نوسانات حدود ۱۰ درصد باشد اما خدشهای در معاملات ایجاد نکند باید حد ضرر متحرک را بالاتر از ۱۰ درصد قرار دهید. هدف اصلی از حد ضرر جلوگیری از کاهش سود است. پس باید زمانی فعال شود که احتمال تغییر کلی روند فعلی بازار وجود دارد.
روشهای تعیین حد ضرر در این تکنیک
یکی از مرحله های اصلی در استفاده از تکنیک فری ریسک، مشخص کردن حد ضرر است. اما سوال اصلی این است که روش تعیین حد ضرر در ریسک فری در ارز دیجیتال چیست؟ روشهای مختلفی وجود دارد که میتوانید از آنها برای تعیین حد ضرر استفاده کنید. مهمترین روشها عبارتند از:
- روش کلاسیک: در این روش حد ضرر در پشت قله ها و کف های موجود در بازار تعیین میشود.
- روش عرضه و تقاضا: یکی از مهمترین نکات در معامله ارزهای دیجیتال، آگاهی از نقاط عرضه و تقاضا است. در این روش، زمانی که معامله وارد سود می شود باید حد ضرر را در محلهای عرضه و تقاضا قرار دهید.
- روش پرایس اکشن: برای اجرای این روش به شناخت کافی از سیگنال بار و کی بار نیاز دارید. پس از آن باید حد ضرر خود را پشت سیگنال های بار و کی بار قرار دهید.
- روش ایچیموکو: ایچیموکر روشی مبتی بر تحلیلهای تکنیکال است. در این روش، یک اندیکاتور چندین نمودار به ما ارائه میدهد. ممکن است تحلیل این نمودار برای افراد مبتدی کمی پیچیده به نظر برسد. به همین دلیل توصیه میکنیم که برای افزایش مهارت خود حتما از اندیکاتورهای سادهتر استفاده کنید. فراموش نکنید در روش ایچیموکر زمانی که معامله وارد سود میشود باید حد ضرر پشت سنکو اسپین A و B قرار بگیرد.
سخن نهایی
معامله با یک حساب دمو برای همه افراد مزایایی دارد. از کارگزاری گرفته تا فرد مبتدی و حتی معامله گر حرفه ای روزانه، به همین دلیل است که شما هم باید یک حساب آزمایشی باز کنید.
امروز، همه کارگزاران برتر جهان حساب های آزمایشی را به یک شکل ارائه می دهند و آن ها معمولاً نامحدود هستند. به این معنی که مقدار پول مجازی بی پایان و همچنین رایگان است.
بنابراین، چه یک فرد مبتدی در جستجوی کارگزاری باشید و چه بخواهید پلتفرم های مختلف را آزمایش کنید، یا یک تریدر حرفه ای که باید استراتژی های سرمایه گذاری خود را قبل از به کار گیری در یک سیستم عامل واقعی بهینه کند، توصیه می کنیم همین امروز یک حساب آزمایشی باز کنید.
عدم آگاهی از نحوه معاملات و مدیریت ریسک میتواند سرمایه شما را به نابودی بکشاند. با این حال، برای اجرای تکنیکهای مختلف باید عملکردی کاملا واقعبینانه داشته باشید. هدف اصلی ما از صحبت درباره ریسک فری این است که بتوانید در دوره رکود نیز سود معقولی به دست آورید. اگر مطالب فوق را مطالعه کرده باشید بهخوبی میدانید ریسک فری در ارز دیجیتال چیست و این تکنیک برای تعیین حد ضرر از چه روشهایی استفاده میکند. با این حال فراموش نکنید که قبل از اجرای این تکنیک حتما مهارتهای لازم را به دست آورید. تنها در این صورت است که مدیریت معاملات و مدیریت ریسک آسان خواهد شد.
ریسک آربیتراژ (Arbitrage Risk) چیست؟
ریسک آربیتراژ زمانی رخ میدهد که معاملهگر نتواند پیش بینی صحیحی از آینده یک بازار یک ارز داشته باشد.به طور کلی در این مقاله درباره ریسک آربیتراژ توضیح داده شده است. برای شناخت این ریسک ها تا پایان همراه ما باشید.
انواع ریسک در Arbitrage
در بازار ارزهای دیجیتال ۵ نوع ریسک آربیتراژ وجود دارد:
۱. ریسک اجرایی (Execution Arbitrage Risk)
باید به این نکته توجه کرد که امکان بستن دو یا چند معامله به طور همزمان وجود ندارد.
شاید شخص معامله گر بخواهد از اختلاف قیمت بیتکوین در دو صرافی مختلف سود کسب کند اما این امکان وجود دارد که نتواند مقدار بیت کوین خریداری شده را در صرافی دوم بفروشد.
این اولین ریسک آربیتراژ می‌باشد که ممکن است برای معامله گر مشکل ساز شود.
۲. ریسک طرف مقابل (Counterparty Arbitrage Risk)
ریسک آربیتراژ طرف مقابل زمانی رخ میدهد که یک طرف قرارداد نتواند وظایف خود را نسبت به طرف دیگر به درستی انجام دهد.
همانطور که میدانید، در چنین قراردادهایی اگر طرفین به وظایف و تعهد هایخودشان پایبند نباشند، دچار بحران مالی میشوند.
در نتیجه طرفین قرارداد باید در حفظ دارایی خود و وظایف و تعهداتی که نسبت به یکدیگر متعهد شده اند، دقت کامل را به کار بگیرند.
۳. ریسک نقدشوندگی (Liquidity Arbitrage Risk)
این نوع ریسک آربیتراژ زمانی رخ میدهد که فرد معاملهگر نتواند دارایی خود را به سرعت در بازار نقد ریسک (Risk) چیست؟ کند.
بنابراین هر معاملهگر باید از نقدینگی موجود در بازار اطمینان حاصل کند تا این ریسک نتواند ارزش دارایی او را تحت تاثیر قرار دهد و موجب ضرر معاملهگر شود.
۴. ریسک انتقال دارایی (Asset Transfer Arbitrage Risk)
زمانی که معاملهگر متوجه میشود که میتواند از یک وضعیت سود آربیتراژ کسب کند، نیاز داد که دارایی را از یک صرافی به صرافی دیگر منتقل کند.
در اینجا ریسک آربیتراژ انتقال دارایی وجود دارد. حین انجام این انتقال ممکن مشکلاتی همچون موارد زیر رخ دهد و فرصت سود آربیتراژی را از معاملهگر بگیرد.
- این امکان وجود دارد که بلاکچین از دسترس خارج شود و منجر به یک انتقال دارایی ناموفق گردد.
- همانطور که میدانید، تراکنش هایی که کارمزد پایینی دارند در اولویت کار ماینرها قرار نمیگیرند، پس اگر معامله گر برای تراکنش خود کارمزد پایینی در نظر بگیرد ممکن است انجام تراکنش چند روز طول بکشد.
- امکان از دسترس خارج شدن کیف پول ها یا غیر همگام سازی آنها با بلاکچین نیز وجود دارد.
۵.ریسک کاهش بها (Arbitrage Risk of depreciation)
این نوع ریسک آربیتراژی زمانی رخ میدهد که ارزش ارزهای دیجیتال شروع به پایین آمدن کند.
در این حالت اگر معاملهگر از راه ترید به ریسک (Risk) چیست؟ کسب سود آربیتراژی مشغول باشد، ریسک کاهش بها بر روی ارزش دارایی او تاثیر مستقیم خواهد داشت. در این حالت معاملهگر نه تنها سود نمیکند بلکه ممکن است بازار چیزی بیشتر از سود بیش بینی شده را از او بگیرد.
تاثیر بایننس در معاملات آربیتراژ
لیست شدن ارز در بایننس چه تاثیری بر ترید آربیتراژ دارد؟
بایننس در هر ثانیه میتواند ۱.۴ میلیون سفارش را پردازش کند. توانایی بایننس در انجام این کار موجب شده که این صرافی به سریع‌ترین صرافی ارز دیجیتال در بازار تبدیل شود. همچنین حجم معاملات روزانه این صرافی چیزی حدود ۶۰۰ میلیون دلار است و حدود ۳۰۰ جفت ارز در بایننس معامله میشوند.
صرافی بایننس شرایط دشوار اما صحیحی را برای لیست شدن یک کوین جدید در صرافی در نظر گرفته است.
بایننس تنها کوین هایی را در صرافی لیست میکند که اثبات شده اند و تیم توسعه سرشناس و پایگاه کاربری وسیعی داشته باشند، همچنین تیم‌هایی که اهل پیش بینی قیمت توکن خود یا حدس زدن آینده آن هستند را نمی‌پذیرد.
این ویژگی ها باعث میشود کوین لیست شده در بایننس ارزش بالایی پیدا کنند و قیمت آن رشد خوبی داشته باشد.
با توجه به شرایط توصیف شده بالا میتوان دریافت که این اتفاق فرصت آربیتراژی مناسبی برای سرمایه گذاران ایجاد میکند.
یعنی یک معامله گر میتواند مقداری ارز را از یک صرافی خریداری کند و پس از لیست شدن آن در بایننس و افزایش ارزش ارز خریداری شده را در بایننس به فروش برساند.
در این حالت معاملهگر میتواند از لیست شدن یک ارز در صرافی بایننس سود آربیتراژ کسب کند.
پنج گام مهم برای مدیریت ریسک امنیت اطلاعات و مقابله با آن
زمان تقریبی مطالعه: 7 دقیقه
در فرآیند مدیریت ریسک امنیت اطلاعات، باید دقیقاً مشخص کنیم که می‌خواهیم چه راهبردی را در مواجهه با ریسک‌های سازمان در پیش بگیریم. اما پیش‌شرط ورود به این بحث، داشتن درک درستی از مفهوم ریسک و آگاهی از اهمیت شناخت و مدیریت آن است.
اینکه اساساً «ریسک» چیست و «مدیریت ریسک» به‌طور عام، چه کمکی به بهبود مستمر هر سازمانی میکند، موضوع بحث دیگری است که میتوانید آن را در یادداشتی با عنوان «با مدیریت ریسک، سکان هر رخدادی در دستان شماست» پی بگیرید.
در این یادداشت، با این پیش‌فرض که خواننده درک درستی از مفاهیم موردنظر دارد، به بررسی فرآیندهای مدیریت ریسک می‌پردازیم. نقطه شروع فرآیند مدیریت ریسک در شناسایی درست ریسک‌هاست. این همان کاری است که در گام اول فرآیند مدیریت ریسک امنیت اطلاعات انجام می‌دهیم.
در گام اول، یعنی «ارزیابی ریسک»، با «تحلیل ریسک» و «سنجش ریسک» می‌توانیم ریسک‌ها را به‌درستی شناسایی و مشخص کنیم که کدام‌یک از آنها برای سازمان پذیرفته و کدام‌یک پذیرفته نیستند.
پرسش اینجاست که با ریسک‌هایی که برای سازمان پذیرفته نیستند چه باید کرد؟ آیا سازمان باید برای همه این ریسک‌ها از طرح‌های کاهش ریسک استفاده کند؟ گزینه‌های پیش رو چیست؟ پاسخ این پرسش را در گام‌های بعدی فرآیند مدیریت ریسک امنیت اطلاعات خواهید یافت.
چنان‌که در شکل زیر مشاهده می‌کنید، فرآیند مدیریت ریسک امنیت اطلاعات از پنج گام تشکیل شده که دو گام اصلی آن ارزیابی ریسک و مقابله با ریسک هستند. اما، سه‌گام بعدی یعنی ارتباط، پایش و بازنگری ریسک نیز از اجزای جدایی‌ناپذیر این فرآیند به‌شمار می‌آیند.
نکته حائز اهمیت در گام‌های فرآیند مدیریت ریسک امنیت اطلاعات، که در تصویر هم مشاهده می‌کنید، خاصیت چرخه‌ای بودن آنها است. این نشان‌دهنده یک‌مرحله‌ای نبودن این فرآیند است. لذا، بهبود مستمر از ویژگی‌های آن است. برای روشن‌تر شدن مطلب در ادامه، شرح مختصری از هر گام ارائه میشود.
گام اول: ارزیابی ریسک (Risk Assessment)
کلیه فعالیت‌های مربوط به فرآیند مدیریت ریسک امنیت اطلاعات از این گام آغاز میشوند که خود شامل دو مرحله است:
۱- تحلیل ریسک (Risk Analysis)
عنوان «تحلیل ریسک» را میتوان در یک عبارت خلاصه کرد: استفاده نظام‌مند از اطلاعات برای شناسایی و تخمین ریسک (Risk Estimation). در واقع، تمام فعالیت‌های مربوط به شناسایی، دسته‌بندی و ارزش‌گذاری دارایی‌های اطلاعاتی و نیز شناسایی سناریوهای ریسک، که معمولاً حاصل نگاشت آسیب‌پذیری‌ها و تهدیدات هستند، را میتوان در این مرحله گنجاند.
اما به‌جز شناسایی موارد فوق، باید با توجه به روش‌شناسی مورد استفاده در فرآیند مدیریت ریسک، مقادیر مناسبی را به عوامل مختلف اختصاص داد تا بتوان «احتمال وقوع ریسک» و «اثرات و پیامدهای ریسک» را محاسبه کرد؛ به قولی، با استفاده از موارد فوق، باید بتوان ریسک را تخمین زد.
۲- سنجش ریسک (Risk Evaluation)
سنجش ریسک فرآیندی است که کمک میکند میزان اهمیت ریسک مذکور را برای سازمان تعیین کنیم. اما چگونه؟ از مقایسه ریسک تخمین زده‌شده، خروجی مرحله قبل، با معیارهای ریسک سازمان. در واقع، برای اینکه متوجه شویم سازمان چگونه به نتایج حاصل از محاسبات و تحلیل ریسک می‌نگرد، باید ابتدا مشخص کنیم که چه معیار یا معیارهایی برای پذیرفتن یا نپذیرفتن ریسک وجود دارند.
سازمان میتواند این معیارها را بر اساس روش‌شناسی ارزیابی ریسک، به‌صورت عددی، خطی یا ماتریسی تعیین کند؛ این کار با استفاده از ورودی‌هایی چون الزامات حقوقی و قانونی، تصمیمات مدیریتی، منابع در دسترس، نیازمندی‌ها و انتظارات ذی‌نفعان در حوزه امنیت اطلاعات و غیره، انجام میشود. بر این اساس، میتوان مشخص کرد که از دیدگاه سازمان، کدام ریسک‌ها پذیرفتنی‌اند و کدام‌یک نیستند.
گام دوم: مقابله با ریسک (Risk Treatment)
در این گام، سازمان باید تعیین کند که چه راهبرد و برنامه‌ای برای مواجهه یا مقابله با ریسک‌های پذیرفته‌نشده دارد. مهمترین خروجی این بخش، طرح مقابله با ریسک (RTP) است. در این طرح، سازمان ضمن اولویت‌بندی ریسک‌ها، هر یک از اقدامات مدنظر خود را برای مقابله با ریسک‌ها تشریح میکند.
در واقع، سازمان مجموعه‌ای از اقدامات و پروژه‌های تقابلی را تعریف میکند و برای هریک از آنها منابع مورد نیاز، زمان‌بندی، مسئول پیگیری و غیره را، همچون هر پروژه استاندارد دیگری، معین میکند.
گام سوم: ارتباط ریسک (Risk Communication)
در همه مراحل فرآیند مدیریت ریسک امنیت اطلاعات، همواره باید ارتباطات را، در حکم عاملی مهم، درنظر داشت. یعنی، در هریک از مراحل این فرآیند، باید ارتباط موثری میان دست‌اندرکاران ریسک، مشاوران، مدیران ارشد، مالکان دارایی، مالکان ریسک و یا سایر ذی‌نفعان برقرار شود.
برای مثال، در گام ارزیابی ریسک باید همه عوامل نام‌برده که نقش پررنگی در تصمیم‌گیری‌های سازمان دارند، مشارکت داشته باشند. از طرفی، مدیران ارشد در تصمیم‌گیری در مورد بازه و معیار ریسک پذیرفته‌شده و همچنین، تایید و اختصاص منابع مکفی به طرح‌های مقابله با ریسک، نقشی محوری دارند. این امر فقط از راه ارتباط و درگیری مناسب میان لایه‌های بالایی سازمان با لایه کارشناسی و عملیاتی در حوزه ریسک، میسر است.
گام چهارم: پایش و کنترل ریسک (Risk Control & Monitoring)
در این گام، بیشترین تمرکز بر روی کنترل و پیگیری طرح‌های مقابله با ریسک است. پس در نگاه اول، باید مطمئن شد که اقدامات درنظر گرفته‌شده با زمان‌بندی تعیین‌شده هم‌خوانی دارند. نیز، باید میزان کاهش ریسک را بر مبنای انتظارات اولیه پایش کرد.
بدین‌ترتیب، باید وضعیت پروژه‌های RTP را مکرراً از نظر زمان‌بندی، میزان تاثیر، کیفیت و بهینگی بررسی و پایش کرد و در صورت نیاز به اصلاح موارد، اقدامات اصلاحی لازم را به عمل آورد. این اقدامات می‌توانند شامل تغییراتی در نحوه اعمال طرح‌ها، بازبینی سناریوهای ریسک، اختصاص منابع جدید و مواردی از این دست باشند.
گام پنجم: بازنگری ریسک (Risk Review)
چنان‌که پیش‌تر اشاره شد، نگاه پروژه‌ای به مدیریت ریسک، در حکم فرآیندی که یک نقطه شروع و یک نقطه پایان دارد، درست نیست؛ خاصیت چرخه‌ای این فرآیند نشان‌دهنده یک‌مرحله‌ای نبودن آن و بهبود مستمر از ویژگی‌های ریسک (Risk) چیست؟ آن است.
به بیان دیگر، اقدامات لازم در فرآیند مدیریت ریسک باید در بازه‌های زمانی معینی تکرار شوند و از نتایج و تجاربی که در هر مرحله به‌دست می‌آید، در نقش ورودی و بازخورد، در مرحله جدید استفاده شود. نیز، باید بازه‌های مورد نظر برای بازنگری ریسک، با توجه به شرایط سازمان درنظر گرفته شوند و حداکثر یک‌ساله باشند.
برنامه‌ریزی برای مقابله با ریسک امنیت اطلاعات
برنامه‌ریزی برای مدیریت ریسک امنیت اطلاعات شامل فرآیند توسعه برنامه‌ها برای کم کردن تهدیدها و مقابله با ریسک‌هایی است که در مرحله ارزیابی ریسک، اولویت بالاتری از سایر ریسک‌ها داشته‌اند. در این مرحله از برنامه‌ریزی مدیریت ریسک، توجه حداکثری باید از آن ریسک‌هایی باشد که مهم‌تر و تاثیرگذارترند.
برای مقابله با ریسک پروژه معمولاً از روشهای زیر استفاده میشود:
- پیشگیری: برنامه‌ریزی برای اقدامات پیشگیرانه لازم، برای کم کردن احتمال و پیشگیری از وقوع ریسک‌ها.
- کم کردن اثرات مخرب ریسک: چنانچه اقدامات پیشگیرانه اثربخش نباشند، باید به منظور مقابله با اثرات منفی وقوع ریسک و همچنین کنترل تاثیرات آن، برای اجرای کارهای اصلاحی برنامه‌ریزی شود. این برنامه شامل استفاده از طرح‌های جایگزین نیز است.
- جذب تاثیرات منفی: برای ریسک‌هایی که اولویت کمتری دارند و نیز، در مواردی که اقدامات اصلاحی تاثیرات مورد نظر را نداشته باشند، جذب تاثیرات منفی و مقابله با آنها باید در برنامه پیش‌بینی شده باشد.
برنامه و طرح مدیریت ریسک باید به شکلی تنظیم شود که اولویت و فوریت ریسک‌ها در آن درنظر گرفته شده باشد. همچنین، برای تخصیص منابع و اجرای اقدامات لازم برای مواجهه با ریسک‌ها، باید به بودجه، زمان‌بندی و برنامه‌ریزی‌های دیگر پروژه برای مدیریت ریسک امنیت اطلاعات توجه شود.
اجرای طرح مقابله با ریسک امنیت اطلاعات
طرح مقابله با ریسک باید بسیار دقیق و برنامه‌ریزی‌شده باشد و عوامل مهمی که در ادامه برمی‌شماریم، در اجرای آن، مدنظر قرار گیرند.
۱- متناسب بودن با ریسک‌ها
منطقی نیست که منابع و زمان زیادی را به مقابله با ریسک‌هایی اختصاص داد که در اولویت پایین‌تری هستند و یا درجه احتمال وقوعشان کم است. چون این موضوع سبب غفلت از ریسک‌های مهم‌تر میشود و نداشتن توجه کافی به ریسک‌های مهم و تاثیرگذار میتواند بسیار خطرآفرین باشد. درنتیجه، برنامه‌ریزی و اختصاص منابع به ریسک‌ها باید با اولویت‌بندی ریسک‌های پروژه و اندازه و اهمیت پروژه متناسب باشد.
۲- هزینه‌محور بودن
زیاده‌ازحد هزینه کردن برای مقابله با ریسک‌ها، میتواند برای کل پروژه چالش‌زا باشد. پس در طرح مقابله با ریسک پروژه، باید به مسئله مدیریت هزینه توجهی ویژه کرد.
۳- واقعبینانه بودن
توسعه دادن طرح‌های نظری و غیر اجرایی نه‌تنها سبب اتلاف وقت و منابع میشود، بلکه ممکن است طرح را از مسیر اصلی خود منحرف کند و مشکلات بیشتری را، حتی در مقایسه با نداشتن برنامه‌ریزی، ایجاد کند. در برنامه‌ریزی برای مدیریت ریسک امنیت اطلاعات، لازمه دستیابی به طرحی واقعبینانه، داشتن توجهی ویژه به محدودیت‌ها و پیش‌فرض‌ها است.
۳- زمان‌بندی
واضح است که در هر طرحی باید با زمان‌بندی مشخصی داشت و در اجرای آن باید به زمان‌بندی موردنظر متعهد ماند.
۴- بانی و مسئول برنامه
در پروژه‌های بزرگ، طرح مقابله با ریسک امنیت اطلاعات باید دارای بانی و مسئول مشخصی باشد تا بتواند روند طرح را پیگیری و از اجرای درست آن اطمینان حاصل کند. همچنین، ریسک‌های مهم باید مسئول معینی داشته باشند تا مسئولیت کلی مدیریت ریسک، تشخیص ریسک پروژه و مقابله با آن، را برعهده بگیرد.
ورودی‌ها و خروجی‌های طرح مقابله با ریسک امنیت اطلاعات
- ورودی‌های طرح مقابله با ریسک‌های پروژه عبارت‌اند از:
- برنامه کلی مدیریت ریسک؛ به‌ویژه تعیین کسانی که قرار است مسئولیت توسعه طرح را برعهده داشته باشند؛
- ریسک‌هایی که احتیاج به برنامه مقابله با ریسک دارند؛ چنان‌که پیش‌تر گفته شد، فقط باید برای ریسک‌هایی برنامه‌ریزی کرد که در اولویت بالاتری هستند؛
- وابستگی ریسک‌ها؛ منظور همان شاخصه‌های ریسک‌ها هستند؛ شاخصه‌هایی مانند ریشه و منبع ریسک، علائم و نشانه‌های وقوع ریسک، تاثیرات و میزان تهدید، احتمال وقوع، زمان احتمال وقوع و حوزه تاثیر؛
- تعیین اولویت و فوریت ریسک؛ به منظور تعیین میزان کاری که باید برای هر ریسک انجام شود و منابع مورد نیاز آن؛
- محدودیت‌ها؛ تعیین محدودیت‌ها در آماده‌سازی طرح مقابله با ریسک و اثرات این محدودیت‌ها بر سایر موارد بسیار مهم است. مهمترین محدودیت‌ها در طرح مقابله با ریسک پروژه عبارت‌اند از:
- بودجه؛
- منابع؛
- زمان (محدودیت زمانی در اجرای طرح مقابله با ریسک)؛
- تغییرات (تغییراتی که بنا به علل گوناگون امکان‌پذیر نیستند).
خروجی‌های طرح مقابله با ریسک‌های پروژه عبارت‌اند از:
در این خروجی، باید برای تمام ریسک‌هایی که اولویت بالایی دارند، طرح مقابله تهیه شود. ضمناً باید برای هر ریسک، موارد زیر مشخص شده باشند:
دیدگاه شما